زمينه‌ها، راهبردها و پيامدهاي جهت‌گيري مناسكي «نهادهاي متولي آسيب‌هاي اجتماعي» در كاهش امنيت اجتماعي (مورد مطالعه: محله شيخ‌آباد قم)

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر اين است كه عملكرد نهادهاي متولي در  آسيب هاي اجتماعي را در محلۀ حاشيه‌نشين شيخ آباد قم با رويكرد كيفي بررسي كند. روش تحقيق: جمع‌آوري اطلاعات از مصاحبه عميق و براي تحليل اطلاعات از روش نظريه داده بنياد استفاده‌ شده است. جامعه آماري شامل فعالان حوزۀ مقابله با  آسيب هاي اجتماعي بوده و افراد مورد مصاحبه نيز با اتخاذ راهبرد هدفمند و با روش نمونه گيري نظري انتخاب شدند. نتيجه تحليل داده‌ها منجر به شناسايي 44 مضمون پايه در‌ زمينۀ كاهش آسيب‌هاي اجتماعي شد. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي تحقيق مقولۀ «جهت‌گيري مناسكي نهادهاي متولي آسيب‌هاي اجتماعي» به ‌عنوان مقولۀ هسته اي انتخاب شد. به اين معنا كه نهادهاي متولي كاهش آسيب‌هاي اجتماعي با اتخاذ جهت‌گيري مناسكي و  صورت گرايانه در قبال آسيب هاي اجتماعي، بيش از تعهد به مقابلۀ واقع نگرانه با  آسيب ها؛ دغدغه ارائه تصويري مطلوب و روتوش شده را از عملكرد خويش و ارائه آن‌  به مسئولين بالاتر در قالب گزارش هاي اداري و بوروكراتيك دارند. يافته هاي تحقيق همچنين نشان داد كه مقولاتي مانند «ضعف دانش و بينش تخصصي»، «مديريت سلسله مراتبي سازماني»، «ضعف و ناتواني نهادها»، «فقدان نظارت مؤثر بر عملكرد نهادهاي ذي‌ربط در كاهش آسيب‌هاي اجتماعي» مهم‌ترين شرايط علي؛ مقولات‌ «تنظيمات نامناسب قوانين و مقررات نهادها» و «نابرابري در توزيع ثروت» (فقر اقتصادي حاشيه‌نشينان) از مهم ترين شرايط مداخله اي و زمينه‌اي؛ مقولۀ   « مقبوليت بخشي و موجه سازي تصوير نهاد مربوطه» به ‌عنوان مهم‌ترين راهبرد اتخاذ شده از سوي نهادهاي متولي و «رشد فزاينده آسيب‌هاي اجتماعي» نيز مهم ترين پيامد ناشي از عملكرد نهادي متولي بوده است.