مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر ذهني سازي و درمان مبتني بر عاطفه هراسي بر كاهش علايم افسردگي در زنان طيف شخصيت مرزي

هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر ذهني سازي در مقايسه با درمان مبتني بر عاطفه هراسي بر كاهش علايم افسردگي زنان طيف شخصيت مرزي بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعه آماري در اين پژوهش 120 نفر از زنان داراي علايم طيف شخصيت مرزي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر قم در بازه مرداد ماه تا مهر ماه 1399 بود كه پس از غربالگري با پرسشنامه افسردگي گلدنبرگ (1971) و مصاحبه براساس معيار هاي DSM-5، 60 زن به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايش و يك گروه گواه (هر گروه 20 زن) به صورت تصادفي گمارش شدند. گروه آزمايش اول درمان مبتني بر ذهني سازي بتمن و فوناگي (2016) و گروه آزمايش دوم درمان مبتني بر عاطفه هراسي مك‌كالو (2003) را در هشت جلسه 90 دقيقه اي، هفته اي يك جلسه دريافت كردند و گروه گواه در ليست انتظار قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس اندازه‌هاي مكرر تحليل شد. يافته ها: نتايج حاكي از تأثير مداخله درمان مداخله مبتني بر ذهني سازي (P=0/001, F=18/41) با اندازه اثر 0/36 و درمان مبتني بر عاطفه هراسي (P=0/001, F=20/35) با اندازه اثر 0/38 بر افسردگي زنان و پايداري اين تأثير در مرحله پيگيري بود. نتيجه گيري: بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه از درمان عاطفه هراسي در كنار دارو درماني مي توان براي بيماران مبتلا به افسردگي استفاده كرد.