مقايسه اثربخشي درمان هيجان محور و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودتنظيمي هيجاني و بهزيستي روان شناختي زوجين

هدف: هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان هيجان محور در مقايسه با درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودتنظيمي هيجاني، بهزيستي روانشناختي و تاب آوري زوجين بود. روش پژوهش: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي و كاربردي است كه با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پيگيري سه ماهه انجام شد؛ جامعه آماري در پژوهش حاضر، تمامي زوجين داراي ناسازگاري زناشويي ساكن شهر قم-منطقه 4 بود كه در بازه زماني 6 ماهه دوم سال 1399 به مراكز مشاوره و روان درماني در اين منطقه از شهر قم مراجعه نموده‏اند. روش نمونه‌گيري بصورت در دسترس بود كه پس از تعيين و جاي گزيني تصادفي گروه‏هاي آزمايش و گواه درمان هيجان محور جانسون (2012) براي گروه آزمايش اول و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد هيز و استروسال (2010) براي گروه آزمايش دوم به صورت هشت جلسه يك ساعته اجرا شد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه دشواري تنظيم هيجان (گرتز و رومر/2004)، پرسشنامه بهزيستي روان‏شناختي- فرم كوتاه (ريف/2002) بود كه در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري تكميل شد. داده‌ها با استفاده از واريانس اندازه‌هاي مكرر تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج حاكي از تأثير مداخله هيجان مدار و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودتنظيمي هيجاني (P=0/009, F=10/90) و بهزيستي روان‌شناختي (P=0/001, F=31/10) و پايداري اين تأثير در مرحله پيگيري بود. نتايج آزمون تعقيبي توكي نشان داد كه تفاوت بين دو روش زوج درماني معنادار نيست (0/31= P). نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش شواهدي را پيشنهاد مي‌كند كه مداخله زوج درماني هيجان مدار و درمان پذيرش و تعهد براي بهبود و افزايش خودتنظيمي هيجاني و بهزيستي روان‌شناختي روش مناسبي است.