ارائه مدلي براي پيش بيني طلاق عاطفي بر اساس سبك هاي دلبستگي، صفات شخصيت و خودكارآمدي شغلي با ميانجيگري حمايت اجتماعي ادراك شده در زنان متاهل شاغل

هدف: هدف پژوهش حاضر ارائه مدلي براي پيش بيني طلاق عاطفي بر اساس سبك هاي دلبستگي، صفات شخصيت و خودكارآمدي شغلي با ميانجيگري حمايت اجتماعي ادراك شده در زنان متاهل شاغل بود. روش پژوهش: روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و تبييني با رويكرد مدل ساختاري بود. از جامعه زنان متأهل شاغل در شهرداري تهران با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي 400 نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوري داده‌ها پرسشنامه طلاق عاطفي گاتمن، دلبستگي كولينز و ريد(1996)، ويژگي هاي شخصيتي NEO-FFI، خودكارآمدي شغلي (ريگز و نايت، 1994) و پرسشنامه حمايت اجتماعي ادراك شده (MSPSS) مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه بزرگترين بار عاملي متعلق به نشانگر پي آمدهاي فردي (0/822=β) و كوچكترين بار عاملي متعلق به نشانگر باورهاي فرد (0/675=β) خودكارآمدي شغلي است. بدين ترتيب با توجه به اين كه بارهاي عاملي همه نشانگرها بالاتر از 0/32 بود، مي توان گفت همه آنها از توان لازم براي اندازه گيري متغيرهاي مكنون پژوهش حاضر برخوردارند. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه با توجه به نتايج به دست آمده حمايت اجتماعي ادراك شده مي تواند بين طلاق عاطفي، سبك هاي دلبستگي، صفات شخصيت و خودكارآمدي شغلي در زنان متاهل شاغل نقش ميانجي داشته باشد.