ارائه مدل ساختاري رابطه سبك هاي دفاعي در اختلالات شخصيت خوشه B با نقش ميانجي تنظيم شناختي هيجاني

هدف: اين پژوهش با هدف، ارائه مدل ساختاري رابطه سبك هاي دفاعي در اختلالات شخصيت خوشه B با نقش ميانجي تنظيم شناختي هيجاني انجام شد. روش پژوهش: اين پژوهش مقطعي از نوع همبستگي و جامعه آماري اين پژوهش را دختران و پسران جوان دانشجوي دانشگاه‌هاي آزاد شهر تهران در سال 1399 تشكيل دادند، كه از ميان آن‌ها، تعداد 395 نفر با روش نمونه‌گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. در اين پژوهش از ابزارهاي چند محوري باليني ميلون (1994)، تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي و كرايج (2006) و سبك هاي دفاعي اندرز و همكاران (1993) استفاده شد كه همگي از اعتبار و پايايي قابل قبولي برخوردار بودند. به‌منظور پاسخگويي به فرضيه‌هاي پژوهش از مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه مدل از برازش مناسبي برخوردار است. همچنين نتايج نشان داد كه سبك هاي دفاعي رشد يافته اثر مستقيم منفي معنادار بر اختلالات شخصيت خوشه B داشته است. سبك هاي دفاعي رشد يافته اثر مستقيم مثبت بر تنظيم شناختي هيجان مثبت و اثر مستقيم منفي بر تنظيم شناختي هيجان منفي داشته است. تنظيم شناختي هيجان مثبت اثر مستقيم منفي بر اختلالات شخصيت خوشه B داشته است. همچنين تنظيم شناختي هيجان منفي اثر مستقيم مثبت بر اختلالات شخصيت خوشه B داشته است. سبك هاي دفاعي رشد يافته اثر غير مستقيم بر اختلالات شخصيت خوشه B به واسطه تنظيم هيجان مثبت و منفي داشته است. نتيجه گيري: توجه به متغيرهاي مذكور در پيشگيري و طراحي درمان‌هاي مناسب‌تر به پژوهشگران و درمانگران ياري مي‌رساند.