مقايسه اثربخشي آموزش سنتي، الكترونيكي و تركيبي (الكتروسنتي) بر بار شناختي دختران نوجوان تيزهوش

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين مقايسه اثربخشي آموزش سنتي، الكترونيكي و تركيبي بر بار شناختي دختران نوجوان تيزهوش بود. روش پژوهش: اين پژوهش آزمايشي با طرح پيش‌آزمون –پس‌آزمون و پيگيري همراه با گروه گواه بود؛ جامعه آماري اين پژوهش را كليه‌ي دختران نوجوان تيزهوش دوره دوم متوسطه ناحيه يك شهر كرمان بود كه از بين به 2500 نفر 60 نوجوان دختر تيزهوش در رده سني 18 سال به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب و در چهار گروه آزمايش آموزش سنتي، الكترونيكي، تركيبي و گواه (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفي كاربندي شدند. براي اجراي اين پژوهش در آغاز دوره‌ي ارزشيابي بار شناختي بر مبناي آموزش سنتي، الكترونيكي و تركيبي طراحي و سپس بر روي دانش آموزان گروه‌هاي آزمايشي اجرا شد. گروه گواه نيز همين ارزشيابي را در مرحله‌ پيش‌آزمون به شكل متداول سپري كرد. به منظور ارزيابي اثربخشي اين سه روش آموزشي از پرسشنامه بار شناختي پاس وون مرينبوئر (1994) استفاده شد. داده ها با استفاده از واريانس اندازه هاي مكرر تحليل شد. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه هر سه آموزش بر بار شناختي (P=0/001, F=111/82) موثر بود؛ همچنين نتايج نشان داد كه ميزان رضايت فراگيران از رويكرد تركيبي به ‌طور معناداري بيش از دو گروه ديگر است (P=0/01 0/05). نتيجه گيري: آموزش نوجوانان به‌ويژه تيزهوشان بايد به شيوه چندرسانه‌اي و فناوري‌هاي نوين صورت گيرد و در آن به اصول پردازش و اثرات بار شناختي در جهت كاهش بار شناختي بيروني، حفظ بار شناختي مطلوب و مديريت بار شناختي دروني در جهت حداكثر كارايي دانش آموزان در زمينه پيشرفت تحصيلي توجه ويژه شود.