رابطه نقش جنسيتي با بي‎ثباتي ازدواج: نقش تعديل كنندگي جهت‎گيري در رابطه جنسي در مردان

هدف: هدف اين پژوهش تعيين نقش تعديل‌كنندگي جهت‌گيري در رابطه جنسي مردان، با بي ثباتي ازدواج بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش مردان ساكن شهر تهران بودند كه حداقل يك سال از زندگي مشتركشان گذشته بود. به‌اين‌ترتيب،150 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس از نقاط مختلف شهر تهران با مراجعه به مكان‌هاي عمومي و با توزيع پرسشنامه در فضاي مجازي انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه گيري در اين پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي بي‌ثباتي ازدواج بوث و همكاران (1983)، نقش‌هاي جنسيتي بم (1974) و جهت‌گيري در رابطه جنسي هاگز و اسنل (1990) بودند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه جهت‌گيري در رابطه جنسي، نقش تعديل‌كنندگي در رابطه نقش‌هاي جنسيتي با بي‌ثباتي ازدواج دارد. بالا بودن جهت‎گيري مشاركتي در رابطه جنسي، كاهش بي‎ثباتي ازدواج را به همراه دارد. جهت‎گيري مبادله‎اي در رابطه جنسي، بالا بودن آن سبب افزايش بي‎ثباتي ازدواج در مردان مي‌شود. همچنين در جهت‎گيري توقع در رابطه جنسي، بالا رفتن آن افزايش بي‌ثباتي ازدواج در مردان را به همراه دارد (0.01=P). نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش نشان داد در مرداني كه جهت‎گيري توقع، مبادله‎اي و توقع در رابطه جنسي بالا بوده، افزايش نقش‎هاي جنسيتي باعث كاهش بي‎ثباتي مي‌شود؛ اما در مرداني كه جهت‎گيري مشاركتي و مبادله‎اي پايين بوده، افزايش نقش‎هاي جنسيتي تغييري در ميزان بي‎ثباتي ازدواج ندارد.