پيش بيني دلزدگي زناشويي بر اساس صميميت جنسي و ميانجيگري خودپنداري جنسي در دانشجويان متأهل

هدف: هدف اين پژوهش پيش بيني دلزدگي زناشويي بر اساس صميميت جنسي و ميانجيگري خودپنداره جنسي در دانشجويان متاهل بود. روش پژوهش: اين پژوهش مقطعي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش را دانشجويان متاهل دانشگاه آزاد اسلامي در سال 1399 تشكيل دادند كه تعداد 210 نفر به صورت آنلاين به پرسشنامه هاي صميميت جنسي (بطلاني و همكاران، 1389)، خودپنداره جنسي (اسنل، 1998) و دلزدگي زناشويي (پاينز، 1996) پاسخ دادند. به منظور بررسي متغيرهاي مدل پيش بيني دلزدگي زناشويي آزمون هاي ضريب همبستگي پيرسون (با استفاده از نرم افزار SPSS) و تحليل مسير (با استفاده از نرم افزار آماري LISREL) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه خودپنداري جنسي مثبت با دلزدگي زناشويي رابطه ندارد و فقط بعد منفي خودپنداري جنسي با دلزدگي زناشويي رابطه مثبت دارد. صميميت جنسي با دلزدگي زناشويي رابطه مستقيم و معكوس داشت. خودپنداره جنسي منفي بين صميميت جنسي با دلزدگي زناشويي نيز نقش ميانجيگري را داراست (0/05=P). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه بيانگر اين است كه به صور خاص صميميت جنسي و خودپنداري جنسي نقش قابل توجهي در چگونگي دلزدگي زناشويي ايفا مي كند، بنابراين توجه به اين عوامل براي هر گونه اقدام و برنامه ريزي در زمينه دلزدگي زوجين بيش از پيش اهميت دارد.