اثربخشي درمان هيجان مدار بر كاهش اضطراب و خودشفقت ورزي نوجوانان

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان هيجان مدار بر كاهش اضطراب و خودشفقت ورزي نوجوانان 14 تا 19 سال 1400 انجام شد. روش پژوهش: اين پژوهش نيمه آزمايشي است و براي جمع‌آوري داده‌ها از طرح پيش‌آزمون-پس آزمون با گروه گواه و مرحله پيگيري استفاده شده است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دختر 14 تا 19 سال از دبيرستان دخترانه شهيد بهشتي شهر تهران تشكيل دادند كه از بين آنها، 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در گروه آزمايش (هر گروه 15 نفر) و كنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش درمان هيجان مدار 8 جلسه 90 دقيقه اي تحت آموزش قرار گرفتند و گروه كنترل در ليست انتظار ماندند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل پرسشنامه اضطراب (بك، 1996) و شفقت خود (نف، 2003) بودند كه در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. تجزيه‌وتحليل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجراي پرسشنامه از طريق نرم‌افزار spss24 و با استفاده از واريانس اندازه مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه درمان هيجان مدار باعث كاهش اضطراب (P=0/001، F=21/02) و افزايش شفقت خود (P=0/001، F=138/47) در مرحله پس آزمون شده است و اين تاثير در مرحله پيگيري پايدار بود. نتيجهگيري: بر اساس نتايج اين پژوهش، درمان هيجان مدار، مداخله موثري در كاهش اضطراب و افزايش شفقت خود در دانش آموزان است.