اثربخشي شفقت درماني متمركز بر خود بر افسردگي، اضطراب و رضايت جنسي در بيماران زن مبتلا به ناباروري

هدف: هدف اين پژهش تعيين ميزان اثربخشي شفقت درماني متمركز بر خود بر افسردگي، اضطراب و رضايت جنسي در بيماران زن مبتلا به ناباروري بود. روش پژوهش: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل زنان مبتلا به ناباروري داراي اختلال در عملكرد جنسي بود كه از خرداد تا شهريور ماه سال 1400 به بخش ناباروري بيمارستان امام حسين (ع) تهران مراجعه كردند و 52 نفر از به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفي در گروه آزمايش (تحت شفقت درماني متمركز بر خود) (n=26) و گروه كنترل ( n=26 ) گمارده شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه استاندارد مسائل جنسي اسنل و فيشر و والترز (1993)، در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري سه ماهه جمع آوري شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس اندازه گيري مكرر چند متغيري انجام شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه در گروه تحت شفقت درماني متمركز بر خود ، ميانگين نمره اضطراب و افسردگي جنسي همچنين رضايت جنسي در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل به طرز معناداري كاهش و افزايش پيدا كرده است (0.001 P ). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه شفقت درماني متمركز بر خود مي‌تواند در بهبود اضطراب و افسردگي جنسي همچنين رضايت جنسي در زنان مبتلا به ناباروري موثر باشد.