مقايسه اثربخشي طرح‌واره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر طرح‌واره جنسي زنان بعد از عمل سرطان سينه

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي طرح‌واره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر طرح‌واره جنسي زنان بعد از عمل سرطان سينه انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون - پس آزمون و گروه گواه با دوره پيگيري بود. جامعه‌ي آماري پژوهش حاضر شامل تمامي بيماران سرطان پستان مراجعه‌كننده به درمانگاه بيمارستان شهداي تجريش در سال 1399 بودند. كه با روش نمونه گيري در دسترس(داوطلبانه) تعداد120 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب شدندو در سه گروه 40 نفري جايگزين شدند و در دو گروه آزمايش1(طرح‌واره درماني)، آزمايش 2(درمان مبتني بر پذيرش وتعهد) و يك گروه گواه به طور تصادفي جايگزين شدند. ابتدا هر سه گروه با پرسشنامه هاي خودپنداره راجرز(1957)، طرح‌واره‌هاي جنسي سيروانوسكي و اندرسن(1994) و كيفيت خواب پيتزبورگ مورد سنجش قرار گرفتند، سپس گروه آزمايش1، 9 جلسه ي 90 دقيقه اي طرحواره درماني يانگ و همكاران(2003) و گروه آزمايش 2 هشت جلسه 90 دقيقه اي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مبتني بر نظريه هيز و همكاران (1999) را دريافت كردند و گروه گواه هيچ آموزشي دريافت نكردند سپس از هر سه گروه پس آزمون گرفته شد و با استفاده از آزمون تحليل واريانس اندازه گيري مكرر مورد آزمون قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل واريانس اندازه گيري مكرر نشان داد بين گروه هاي آزمايش طرحواره درماني و گروه مبتني بر پذيرش و تعهد با گروه گواه تفاوت معنا داري مشاهده شد (f=32/07 و p 0/001 ) اما بين نمره‌ي طرحواره جنسي گروه طرح واره درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد اختلاف معناداري وجود ندارد و هر دو درمان بر بهبود طرحواره هاي ناسازگار جنسي موثر بودند و اثر هر دو در طول زمان پايدار بود.