زيست‌چينه‌نگاري ماكروفسيل‌هاي گياهي مزينو، جنوب باختر طبس‌، خاور ايران مركزي و تحليل ديرينه‌بوم‌شناسي آن

رسوبات ژوراسيك مياني سازند هجدك در خاور ايران مركزي گسترش خوبي دارند. در اين پژوهش، ماكروفسيل‌هاي گياهي سازند هجدك در چاه اكتشافي منطقه مزينو، واقع در جنوب باختري طبس مورد مطالعه قرار گرفتند و تعداد ۲۹ گونه ماكروفسيل گياهي با حفظ شدگي خوب متعلق به ۱۵ جنس نظير اِكويي ستال، فيليكال، بنتيتال، سيكادال، كي تونيال و پاينال شناسايي گرديدند. يك زيست‌زون فاصله‌اي محلي به نام Ptilophyllum harrisianum- Klukia exilis Interval zone تشخيص داده شد. مرز پاييني و بالايي اين زيست‌زون به‌وسيله نخستين و آخرين حضور مشاهده شده گونه‌هاي شاخص تعيين شد. بر اساس حضور گونه‌هاي Equisetites sp. cf. E. beanii، Klukia exilis، Nilssonia macrophylla، Ptilophyllum harrisianum و Elatides thomasii، سن ژوراسيك مياني (Aalenian-Bajocian) براي اين مجموعه ماكروفسيل گياهي در نظرگرفته مي ‌شود. فراواني نسبي راسته‌هاي سرخس (فيليكال)، سيكادال، پاينال و اكويي‌ستال به ترتيب 18.43، 82.31، 63.13 و 64.4 درصد است. همچنين، نتايج شاخص‌هاي مشابهت مجموعه ماكروفسيل گياهي چاه اكتشافي منطقه مزينو گوياي مشابهت نسبتا بالاي آن با مجموعه ماكروفسيل گياهي ساير مناطق بلوك طبس مي‌باشد. افزون بر اين، نمره تراز گياهي اين مجموعه 89.54 است. براساس شواهد سنگ‌شناسي (حضور رگه‌هاي متعدد زغال‌سنگ) و ديرينه‌شناسي، يك «بيوم گرم مرطوب» براي اين محل پيشنهاد مي‌گردد. بدين ترتيب، آب و هوا و پوشش گياهي  يكنواختي در طي ژوراسيك مياني در كفه طبس و حوضه كرمان وجود داشته و ايران در ميان زيرايالت ماوراءخزري و در ناحيه اروپايي- سينايي از تقسيمات وَخرميف قرار داشت.