چند واژۀ پهلوي (بررسي چهار واژه از سه متن پهلوي)

متون فارسي ميانه ـ اعم از كتيبه‌‌ها، متون مانوي، زبور، متون پهلوي ـ هنوز حاوي بسياري از كلمات ناخوانده يا اشتباه‌خوانده‌شده‌است. در اين ميان، متون فارسي ميانۀ زردشتي، به دليل اشكال‌هاي عديدۀ خط پهلوي، بيش از آثار ديگر بازمانده از اين زبان، دچار ابهام در قرائت و تعدد و تنوع ترجمه‌‌‌اند. در اين نوشتار، يك واژه از زند ونديداد و شايست نشايست و سه واژه از بندهشن، مورد بازخواني قرار گرفته‌‌اند و خوانش جديدي براي هر يك پيشنهاد شده‌است. راه‌حل خوانش اين واژه‌‌ها و واژه‌‌هاي مشابه آن‌ها در متون پهلوي، جز بهر‌‌ه‌‌گيري از شواهد متني و مسائل زباني، بازنگري صورت مكتوب آن‌ها در دست‌نويس‌ها و در نظر گرفتن احتمالات گوناگون در حرف‌‌نويسي آن‌هاست. تلاش شده‌است تا اين قرائت‌هاي پيشنهادي در تطابق حداكثري با صورت نگارشي موجود در دست‌نويس‌ها باشد و در صورت تصحيح واژه و عدول از ضبط دست‌نويس‌ها، دلايل كافي براي توجيه آن‌ها بيان شود.