تأثير تمرين استقامتي شديد بر هموكسيژنازـ1 و TNF-α در بافت‌‌هاي روده و معده‌ موش‌هاي صحرايي نر ويستار

زمينه و هدف: فعاليت ورزشي شديد با ايجاد فشار اكسايشي، در ايجاد برخي آسيب هاي عضلاني و گسترش التهاب بعد از فعاليت نقش دارد. از طرفي، عنوان شده است كه تحمل فشار اكسايشي مي تواند به وسيله پروتئين هاي استرسي مانند هموكسيژناز انجام شود. بنابراين، هدف مطالعه حاضر تعيين و بررسي تأثير تمرين استقامتي شديد بر ميزان آنزيم هموكسيژنازـ1 وTNF-α  در بافت‌هاي معده و روده موش هاي صحرايي نر ويستار بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي كه در سال 1397 انجام شد، 16سر موش صحرايي نر ويستار با سن 8 هفته پس از 10جلسه آشنا سازي و وزن كشي به صورت تصادفي در 2 گروه(كنترل و تمرين استقامتي شديد) تقسيم شدند(ميانگين و ‌انحراف استاندارد گروه كنترل8.18 ±203.125 و تمرين استقامتي شديد7.9±211.25). پروتكل تمرين استقامتي شديد شامل دويدن بر روي نوارگردان به مدت 8 هفته(5 جلسه در هفته) بود، آب و غذاي استاندارد به صورت آزادانه در اختيار نمونه ها قرار گرفت. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني و ناشتايي 4 ساعته موش ها تشريح شدند و نمونه هاي بافتي جمع آوري شدند و غلظت آنزيم هموكسيژناز-1  و ميزان TNF-α با استفاده از كيت الايزا اندازه گيري شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون تي مستقل تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد تمرين استقامتي شديد تأثير معني داري بر ميزان آنزيم هموكسيژنازـبافت معده موش ها نداشت( 0.88=p). هم‌چنين ميزان آنزيم هموكسيژنازـ1 در بافت روده موش ها تغيير معني داري ايجاد نكرده بود(0.79=p). ميزان TNF-α بافت معده موش ها در بين دو گروه تفاوت معني داري نداشت(0.48=p). ميزان TNF-α در بافت روده دو گروه نيز تفاوت معني دار نداشت(0.12=p). نتيجه گيري: با توجه به عدم تغيير ميزان TNF-α، احتمالاً تمرينات ورزشي منظم استقامتي، با ايجاد سازگاري مفيد در سيستم آنتي‌اكسيداني، بافت هاي معده و روده را در مقابل اثرات مخرب تمرينات استقامتي شديد ايمن ساخته است. از سويي اين احتمال هم وجود دارد كه عدم تغييرات معني دار در شاخص التهابي در پژوهش حاضر مي تواند به شدت تمرين به كار گرفته شده مربوط باشد. هم‌چنين، در صورت مناسب بودن شدت فعاليت ورزشي جهت تغيير در سطوح شاخص التهابي، عدم انجام صحيح تمرين ورزشي از به غير از نمونه هاي پژوهش حاضر هم احتمالاً عاملي بر عدم بروز تغييرات معني دار در پژوهش حاضر است.