بررسي همبستگي بين توانايي‌هاي پردازش شنيداري و برونداد كلامي كودكان اختلال طيف اتيسم

زمينه و هدف: اختلال طيف اتيسم با نقص در ارتباطات اجتماعي و با رفتارهاي تكراري يا علايق محدود مشخص مي‌شود. توانايي برقراري ارتباط كلامي به عنوان يك شاخص مثبت پيش آگهي در مبتلايان به اتيسم در نظر گرفته مي‌شود. يكي از مشكلات عمده در افراد مبتلا به اتيسم نقص پردازش حسي، به ويژه، ناهنجارهاي مربوط به پردازش شنيداري مي‌باشد. لذا هدف از اين مطالعه تعيين و بررسي همبستگي بين توانايي پردازش شنيداري و برونداد كلامي كودكان اختلال طيف اتيسم بود. روش بررسي:  اين پژوهش يك مطالعۀ توصيفي تحليلي و همبستگي بود كه در سال 1398 انجام شد. جامعۀ آماري پژوهش، كودكان مبتلا به اتيسم ۴ تا ۷ سال پسر مراكز گفتاردرماني شهر تهران بودند كه چهل داوطلب واجد شرايط وارد مطالعه شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات مربوط به اين پژوهش، آزمون‌هاي استاندارد زير به كار گرفته شد، مقياس رتبه‌بندي اتيسم دوران كودكي براي غربالگري و تشخيص كودكان مبتلا به اتيسم از ردۀ سني دو سال و بالاتر كه اين مقياس داراي 15 آيتم است و چك ليست مشكلات شنيداري فيشر شامل ۲۵ آيتم بود. داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از آزمون رگرسيون پواسون و فيشر تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه بين توانايي پردازش شنيداري و برونداد كلامي كودكان اختلال طيف اتيسم كه در اين مطالعه شركت داشته‌اند همبستگي وجود داشت(0.46=p). هم‌چنين با در نظر گرفتن سطوح مختلف پردازش شنيداري، بين توانايي پردازش شنيداري و برونداد كلامي تنها در سطح  توانايي پردازش شنيداري بالا همبستگي مشاهده شد(0.43=p). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش مشخص كرد توانايي پردازش شنيداري يك آسيب شناسي مهم در برونداد كلامي كودكان اختلال طيف اتيسم در معرض خطر عدم تكلم مي‌باشد. غربالگري و مداخله زودهنگام آسيب هاي پردازش شنيداري در اين كودكان، مي تواند روند توانبخشي را تسريع كند.