بررسي فراواني ژن‌هاي مقاوم به كينولون‌هاي وابسته به پلاسميد در ايزوله‌هاي كلبسيلا پنومونيه، سودوموناس آئروژينوزا و اشريشياكلي جدا شده از عفونت‌هاي محل جراحي

زمينه و هدف: در سال‌هاي اخير ميزان مقاومت آنتي‌بيوتيكي رو به افزايش بوده است كه اين منجر به محدود شدن راه‌هاي كنترل عفونت‌هاي بيمارستاني(به خصوص عفونت‌هاي محل جراحي) و گزينه هاي درماني صحيح شده است. لذا هدف از اين مطالعه تعيين و بررسي فراواني ژن‌هاي مقاوم به كينولون‌هاي وابسته به پلاسميد در ايزوله‌هاي كلبسيلا پنومونيه، سودوموناس آئروژينوزا و اشريشياكلي جدا شده از عفونت‌هاي محل جراحي بود. روش بررسي:  اين يك مطالعه توصيفي ـ مقطعي مي‌باشد كه بر روي 45 ايزوله كلبسيلا پنومونيه، سودوموناس آئروژينوزا و اشريشياكلاي جدا شده از عفونت‌هاي محل جراحي بيماران بستري در بيمارستان‌هاي ياسوج  در سال 1398 انجام شد. ايزوله‌ها بعد از تعيين هويت از نظر مقاومت به داروهاي كينولوني با روش انتشار از ديسك آگار بررسي شدند. سپس ايزوله‌هاي مقاوم به كينولون‌ها از نظر وجود ژن‌هاي,qnrB ,qnrAو qnrS با استفاده از روش PCR  مورد بررسي قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري توصيفي و نرم افزار SPSS  نسخه 25 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: بيشترين ميزان مقاومت آنتي‌بيوتيكي نسبت به آنتي بيوتيك سيپروفلوكساسين75.7 درصد بود و ميزان مقاومت در آنتي‌بيوتيك‌هاي لووفلوكساسين و اوفلوكساسين به ترتيب؛ 73.3 و 62.2 درصد بود.  24(70.6 درصد) ايزوله داراي حداقل يكي از  ژن‌هاي qnr بودند كه از ميان اين 24 ايزوله، 7 (20.6 درصد) ايزوله حاوي ژنqnrB، 4(11.8 درصد) ايزوله حاوي ژن qnrA و 13 (38.2 درصد) ايزوله حامل ژن qnrS بودند. مطالعه حاضر شيوع بالاي مقاومت كينولوني به واسطه پلاسميد را(70.7 درصد) در ميان تمام ايزوله‌هاي مقاوم  به كينولون‌ها را نشان مي‌دهد. نتيجه‌گيري: نتايج نهايي حاصل از مطالعه حاضر حاكي از آن است كه ميزان مقاومت به آنتي بيوتيك هاي كينولوني در باكتري‌هاي گرم منفي جدا شده از عفونت‌هاي محل جراحي داراي شيوع بالا و قابل توجهي مي‌باشند، بنابراين استفاده از راه كارهاي درماني مناسب و تجويز درست و منطقي آنتي‌بيوتيك‌ها به وسيله پزشكان در كنترل آنها نيز حايز اهميت است.