بررسي ميزان و عوامل مرتبط با دليريوم در سالمندان بستري در بيمارستان‌هاي آموزشي منتخب شهر تهران در سال 1399 تا 1400

اهداف: دليريوم تغيير حاد و نوساني در وضعيت ذهني بيمار است كه با كاهش هوشياري و اختلال در توجه همراه است و در زمان كوتاه و ناگهاني بروز مي‌كند. هدف مطالعه حاضر بررسي ميزان و عوامل مرتبط با دليريوم در سالمندان بستري در بيمارستان‌هاي آموزشي منتخب شهر تهران در سال 1399 تا 1400 است. مواد و روش ها: ‌پژوهش حاضر از نوع تحليلي‌مقطعي بوده و جامعه آماري آن تمام سالمندان بستري‌شده در بخش اورژانس و داخلي بيمارستان‌هاي فيروزآبادي و رسول اكرم (ص) است. شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده بود و 300 سالمند داراي معيارهاي ورود، وارد مطالعه شدند. به منظور جمع‌آوري اطلاعات مورد نياز از پرسش‌نامه جمعيت‌شناختي، تاريخچه پزشكي و از ابزار 4AT جهت ارزيابي دليريوم استفاده شد. همچنين بيوماركرهاي خوني مرتبط بررسي شد. داده‌ها پس از جمع‌آوري وارد نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ شد. در آمار توصيفي به ميانگين، انحراف معيار و در آمار استنباطي همبستگي پيرسون استفاده و در مطالعه حاضر سطح معناداري 0/05 تعيين شد. يافته ها: ميانگين سن بيماران 77/8±‌91/70 سال بود. ۵۳ درصد بيماران مرد بودند. ۶۲ درصد متأهل بودند. 31 درصد از سالمندان در معرض دليريوم و ۴۳ درصد از بيماران مورد مطالعه دليريوم داشتند. ارتباط معناداري بين وضعيت دليريوم بيماران با سابقه پلي فارماسي (0/390=P 0/001, r)، استقلال در عملكرد روزانه در منزل (P 0/001 r=0/404)، سابقه بستري در بيمارستان در يك ماه اخير (0/390=P 0/001, r)، اختلال شنوايي و بينايي بيماران به ترتيب     0/362= P=0/001, r   سابقه بيماري اختلال شناختي (r=0/350, P=0/002)، پاركينسون و سابقه درمان تخصصي افسردگي (به ترتيب 0/301 =P=0/004, r   )P=0/012 , 0/218=rو سابقه درد مزمن (0/043=P، 0/251=r) وجود داشت. نتيجه گيري: شناسايي و تشخيص اوليه سندرم دليريوم مي‌تواند از بروز پيامدهاي نامطلوب پيشگيري كند. به منظور شناسايي اوليه اين سندرم لازم است فاكتورهاي خطر اين سندرم شناسايي شده و‌ آزمايشاتي متناسب و جامع براي كاهش اثرات سوء اين سندرم براي سالمندان مبتلا به دليريوم در بيمارستان‌ها ارائه شود.