نقش ميانجي خود تمايزيافتگي و تنظيم شناختي هيجان در ارتباط كيفيت روابط ابژه با رضايت زناشويي

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش كيفيت روابط ابژه در رضايت زناشويي با ميانجي گري نقش خود تمايزيافتگي و تنظيم شناختي هيجان انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي همبستگي با رويكرد مدل يابي معادلات ساختاري است. جامعه‌ي آماري پژوهش كليه‌ي افراد متأهل داراي تعارضات زناشويي مراجعه‌كننده به كلينيك هاي روانشناسي و مشاوره شهر مشهد در سال 1400-1399 بودند كه حداقل دو سال از ازدواجشان گذشته باشد. براي انتخاب نمونه از روش نمونه گيري در دسترس استفاده شد. از مجموع 300 پرسشنامه توزيع‌شده 260 پرسشنامه واجد ملاك‌هاي لازم جهت تجزيه‌ و تحليل تشخيص داده شد. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه هاي روابط ابژه، تنظيم شناختي هيجان، تمايزيافتگي خود و رضايت زناشويي بود. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و مدل يابي معادلات ساختاري تحليل شدند. يافته ها: نتايج نشان داد كه كيفيت روابط ابژه پيش بيني كننده‌ي ميزان رضايت زناشويي است (0/05 p). همچنين خود تمايزيافتگي و تنظيم شناختي منفي هيجان نقش ميانجي را دارد (0/05 p)؛ بنابراين، چه در مشاوره هاي پيش از ازدواج و چه در جلسات زوج‌درماني اهميت توجه متغيرهاي مبتني بر مفاهيم روانكاوي همچون كيفيت روابط ابژه و خود تمايزيافتگي و تنظيم مداخلات بر مبناي اين مفاهيم با توجه به اينكه ميزان دخالت خانواده و وابستگي به خانواده همواره به عنوان يكي از مهم ترين علل طلاق مطرح بوده، اهميت فراواني دارد.