تحليلي بر برنامه توسعه آمايش محيطي شهرستان هاي استان فارس با تأكيد بر شاخص هاي آموزشي – فرهنگي

بررسي نظامند برنامه هاي مختلف آمايش در سطوح خرد و كلان مي تواند به توسعه يكپارچه كمك نمايد. شاخص هاي آموزشي-فرهنگي در برنامه آمايش محيطي داراي جايگاه ويژه اي هستند كه جهت بهره وري از اين شاخص ها، در ابتدا بايستي نسبت به شناخت وضعيت موجود و تحليل الگوي آنها اقدام نمود. هدف اين تحقيق بررسي شاخص هاي آموزشي-فرهنگي استان فارس بر اساس چارچوب آمايش محيطي است. روش تحقيق توصيفي-تحليلي و مبتني بر داده هاي سازماني در بخش آموزش و فرهنگ است. تجريه و تحليل در نرم افزار Excel و Arc GIS انجام شده است. جهت تحليل از آمار سال 1390 و 1399 جهت مقايسه و روند بررسي شاخص ها استفاده شده است. در اين تحقيق 31 شهرستان بررسي شد. نتيجه نشان مي دهد كه شاخص پژوهش در استان فارس از سال 1390 تا 1399 يك روند كاهشي را داشته است. نرخ محروميت استان در مقايسه سال 1390 و 1399 برابر با 0.234- منفي است. همچنين روند نرخ فقر از سال 1390 تا 1399 يك روند افزايشي بوده است. بيشترين نرخ فقر مربوط به شهرستان كازرون با 11.14 درصد بوده است. بين شاخص تعداد فارغ تحصيلان با شاخص تعداد افراد تحصيل كرده داراي شغل، رابطه اي وجود ندارد. علاوه بر اين بررسي شاخص نرخ سرانه كاربري آموزشي نشان مي دهد كه بيشترين نرخ سرانه كاربري آموزشي مربوط به شهرستان داراب با 72.4 درصد و كمترين مربوط به شهرستان آباده طشك با 0.02 بوده است.