ارزيابي تفاوت مكاني سرمايه اجتماعي در بهبود وضعيت توليدي (مورد مطالعه: روستاهاي شهرستان سيرجان)

هدف از مطالعه حاضر بررسي وضعيت كارايي كشاورزان ساكن روستاهاي شهرستان سيرجان كه توليد پسته اصلي ترين منبع معيشت آنهاست با توجه به سرمايه اجتماعي مي باشد. بدين منظور ابتدا شاخص سرمايه اجتماعي يا استفاده از نظر پانتام در موقعيت هاي جغرافيايي متفاوت روستاهاي سيرجان محاسبه و كارايي توليد كشاورزان در حضور اين عامل با روش تحليل پوششي داده ها تعيين كند. سپس با كاربرد مدل توييت عوامل مؤثر بر كارايي قتي كشاورزان شناسايي كند. آمار و اطلاعات مربوط به سال ۹۸-۱۳۹۷ با استفاده از پرسشنامه كه روايي و پايايي آن مورد بررسي قرار گرفت جمع آوري شد. بر طبق يافته ها روستاهاي واقع در شمال و شرق شهرستان سيرجان از نظر سرمايه اجتماعي در سطح متوسط و روستاهاي واقع در بخش غربي و جنوبي از نظر ايجاد اعتماد و هنجارها و انجام اجتماعي در سطح متوسط ولي از نظر شبكه ارتباطات و مشاركت اجتماعي در سطح پايين ارزيابي شدند. با احتساب سرمايه اجتماعي مقادير كارايي فني در بين باغات واقع در شمال شرق و غرب و جنوب به ترتيب 0/78، 0/72و 0/43 تعيين شد. همچنين در تحليل توييت ديده شد كه متغيرهاي تحصيلات، تجربه داشتن شغل دوم، شركت در كلاس هاي آموزشي، مكان جغرافيايي باغ، نوع سيستم آبياري، عملكرد محصول، ميزان مصرف آب و عامل سرمايه اجتماعي سبب ارتقاي كارايي و اندازه باغ و فاصله روستا از شهر كارايي كشاورزان را كاهش داده است. در شرايطي كه كشاورزان با محدوديت هاي اجتماعي، نهادي و اقتصادي روبه رو هستند و با افزايش نهاده هاي معمول و گران قيمت مثل سرمايه و نيروي كار دچار مشكل هستند هويت ايجاد مختلف سرمايه اجتماعي مي تواند توليد و كارايي كشاورزان را افزايش و قطر را كاهش دهد.