تحليل تطبيقي بازنمايي سوژه زن در عكس هاي شبكه اينستاگرام بر اساس مفهوم حادواقعيت ژان بودريار

بازنمايي تصويري در جهانِ رسانه در ساحت عكس هاي ساخته و پرداخته شده ديجيتال، امري نوين است كه دستيابي به آن، نيازمند شناسايي نظام معرفتي و تكنولوژيك هنر پسامدرن و رسانهاي و نيز تحولاتي است كه در مسير دگرگوني سوبژكتيويته پديد آمده‌اند. بازنمايي تصويري سوژه زن در شبكه اجتماعي اينستاگرام مي تواند منظر مناسبي براي بررسي امر بازنمايي معاصر فراهم آورده و با فاصله گرفتن از سوژه‌ محوريِ مدرن، جايگاه سوژه زن در حادفضاي رسانه را نمايان سازد. مقاله حاضر با روش توصيفي- تحليلي در چارچوب آراي ژان بودريار در باب رسانه، در پي پاسخ به اين پرسش‌ها است كه چگونه شبكه اجتماعي اينستاگرام با ساختار تكنولوژيك و گردش رسانه اي خود بر بازنمايي تصويري سوژه زن معاصر ايران تأثير گذاشته و چه جايگاهي را مي توان براي سوژه هنرمند و ابژه تصوير در بازنمايي رسانه اي معاصر قائل شد؟ هدف از اين نوشتار، تحليل تطبيقي بازنمايي سوژه زن معاصر ايران در حادفضاي اينستاگرام با تكيه بر آراي بودريار است. جامعه هدف، عكس هاي منتشرشده از زنان در اين شبكه بوده كه از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب شده؛ معيارهاي انتخاب تصاوير مبتني بر دريچه مفهومي بودريار تعيين شده‌اند. نتايج حاصل از پژوهش به‌روشني نشان مي دهند كه جهانِ بازنمايي رسانه اي زنان معاصر ايران، همان جهانِ بي‌ مرجعِ رسانه و حادواقعيتي است كه در گسست از واقعيت، امكانِ فاعليتِ سوژه را سلب كرده و او را با ابژه هايي روبه رو ساخته است كه رسانه و ساختار تكنولوژيكِ آن پيش روي او نهاده اند؛ ابژه هايي فرازيباشناختي و فراجنسيتي كه بدل به وانموده هايي تهي شده و هويت و واقعيتِ جديد خود را مبتني بر جهانِ رسانه جست و جو مي كنند.