نقش سيستم سروتونرژيك در تنظيم اخذ غذا، يك مرور نظام‌مند

5- هيدروكسي تريپتامين يا سروتونين، يك آمين بيوژنيك است كه بيشتر به علت عملكردش به عنوان يك انتقال دهنده عصبي شناخته مي‌شود. يكي از مهم‌ترين اثرات سروتونين، نقش آن در تنظيم اخذ غذا است. درك بيشتر مكانيسم‌هاي سروتونرژيك مؤثر بر مصرف غذا علاوه بر بهبود توليدات دامي، مي‌تواند منجر به درمان‌هاي دارويي مؤثر مبتني بر سروتونين براي كمك به تعديل اشتها در انسان ‌گردد. هدف از انجام اين مطالعه مروري، بررسي پژوهش‌هاي صورت گرفته پيرامون نقش سيستم سروتونرژيك فارغ از تداخل اثر آن با ساير سيستم‌ها، در فرآيند اخذ غذا است. در مطالعه حاضر بر حسب دستورالعمل PRISMA، مقالات مرتبط با موضوع با استفاده از جستجوي نظام‌مند كليدواژه‌هاي استاندارد در پايگاه‌هاي اطلاعاتي معتبر نظيرWeb of Science ، Scopus، Science Direct، PubMed،Springer ، Google Scholar و Elsevier  در بازه زماني سال‌هاي 1990-2022 شناسايي شدند و جهت دستيابي به مطالعات بيشتر از فهرست منابع اين مقالات استفاده شد. در نهايت 40 مقاله كه تمام شرايط ورود به مرحله تحليلي را دارا بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. بر اساس يافته‌هاي حاصل از اين مطالعات مشخص شد كه سروتونين در پرندگان و پستانداران موجب كاهش اخذ غذا مي‌گردد. تركيبات مهاركننده بازجذب سروتونين نيز دريافت خوراك را كاهش داده و آگونيست‌ها و آنتاگونيست‌هاي گيرنده‌هاي سروتونيني اثرات متفاوتي بر فرآيند اشتها اعمال مي‌دارند. همچنين به نظر مي‌رسد گيرنده‌هاي 5-HT1A، 5-HT1B و 5-HT2C بيشترين نقش را در پروسه اخذ غذا ايفا مي‌كنند. با توجه به تنوع گيرنده‌هاي سروتونيني و پراكنش اين سيستم در نواحي مختلف مركزي و محيطي به منظور آگاهي دقيق از نقش آن در تنظيم اخذ غذا، انجام تحقيقات بيشتر در اين حيطه الزامي به نظر مي‌رسد.