طراحي الگوي پيش‌گيري كيفري از جرائم و تخلفات رانندگي

زمينه و هدف: بحراني‌بودن آمار مرتبط با حوادث رانندگي بر لزوم توجه روزافزون و اهميت تدابير پيش‌گيري از وقوع اين جرائم افزوده است و اين موضوع را به دغدغۀ اساسي تبديل كرده و ضرورت اقدامات پيش‌گيرانۀ كنشي (كيفري) در رابطه با جرائم و تخلفات رانندگي را آشكار كرده است. از اين‌رو، هدف پژوهش حاضر، شناسايي مولفه‌ها و شاخص‌هاي پيش‌گيري از جرائم و تخلفات رانندگي بر طبق نظر خبرگان است.روش: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي توسعه اي و از نظر نوع، داده كيفي با رويكرد تحليل مضمون استفاده شد. جامعه تحقيق را خبرگان و صاحب نظران حوزه پيش‌گيري از جرائم و تخلفات رانندگي و مديريت ترافيك شهري تشكيل مي‌دهد كه 8 نفر به روش هدف‌مند انتخاب شدند و براي گردآوري داده ها از ابزار مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته استفاده شد.يافته‌ها: در تحليل داده هاي حاصل از مصاحبه در قالب 5 مقوله اصلي شامل پيش‌گيري كيفري و اثرات آن بر اعمال مجازات كيفري، ارتقاي سطح عملكردي قوانين و مقررات، كاهش آماج جرم، اقدامات پيش‌گيرانه منجر به مجازات، پيش‌گيري كيفري و غيركيفري در كاهش تخلفات رانندگي و هم‌چنين ارتباط پيش‌گيري كيفري و اجراي مجازات ها ارائه شد كه هركدام شامل ابعاد و شاخص‌هاي متعددي بود كه اقدامات، قانون گذاري ها، سياست‌گذاري ها، ضمانت اجراهايي را در قالب 32 مورد ارائه داد.نتيجه‌گيري: پليس راهنمايي و رانندگي بايد با هر وسيله ممكن به سمت يك فرهنگ‌سازي پيش‌گيرانه حركت كند و افراد را براي اقدامات اشتراكي سوق دهد و با ايجاد و تقويت مشاركت سازماني و دستگاه هاي قضايي و انعطاف‌پذيري و رسالت سازماني قابل‌دست‌يابي خواهد بود.