رابطه بهداشت رواني با انضباط ترافيكي رانندگان

زمينه و هدف: انضباط ترافيكي يك محرك داخلي و گرايش دروني است كه در افراد ايجاد مسئوليت مي‌كند و بسياري بر اين باورند كه انضباط ترافيكي در بهداشت رواني جامعه مي‌تواند تاثيرات فراواني داشته باشد. افراد داراي انضباط ترافيكي، رعايت هنجارهاي ترافيكي را به‌عنوان يك وظيفه تلقي كرده و به آن عمل مي‌كنند. لذا اين پژوهش با هدف بررسي رابطه بين بهداشت رواني و انضباط ترافيكي رانندگان انجام شده است. روش: روش پژوهش توصيفي پيمايشي است. جامعه آماري، كليه رانندگان وسايل نقليه در منطقه بيست و دو تهران بزرگ بودند كه تعداد 171 نفر به‌صورت تصادفي ساده به‌عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسش‌نامه‌ محقق‌ساخته است كه روايي آن با استفاده از نظرهاي اساتيد و صاحب‌نظران تاييد شد. نتايج آزمون آلفاي كرونباخ مقدار مطلوب پايايي را در بخش‌هاي مختلف پرسش‌نامه نشان دادند. داده‌هاي به‌دست‌آمده با بهره‌گيري از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: براساس يافته‌ها، بهداشت رواني و انضباط ترافيكي در ميان پاسخ‌گويان در سطح متوسطي قرار دارد. از طرف ديگر رابطه معنا‌داري ميان بهداشت رواني و مولفه‌هاي انضباط ترافيكي در بين رانندگان مشاهده شد. هم‌چنين متغير تحصيلات با ميزان انضباط ترافيكي رابطه‌ معنا‌داري نشان داده است. به بيان واضح‌تر رانندگاني كه تحصيلات بالاتري داشته‌اند به قوانين راهنمايي و رانندگي پايبندتر بوده‌اند.نتيجه‌گيري: نتايج رگرسيون گام به‌گام نشان داد كه چهار خرده مقياس انضباط ترافيكي مجموعاً حدود 45 درصد تغييرات متغير وابسته بهداشت رواني را تبيين كرده است.