مدل‌سازي شدت تصادفات وسايل‌نقليه با عابرپياده با استفاده از رگرسيون لجستيك چندگانه

زمينه و هدف: با افزايش تعداد تصادفات رانندگي در سطح جهان، ايمني ترافيك به يك موضوع مهم عمومي تبديل شده است. تصادفات با عابرپياده در مقايسه با انواع ديگر تصادفات، سطح شدت بالاتري دارد. از اين‌رو بايستي عوامل بالقوه تأثيرگذار بر سطوح مختلف شدت اين نوع تصادفات شناسايي شود تا اقداماتي متناسب با هر يك از عوامل صورت گيرد.روش: در اين مقاله از مدل رگرسيون لجستيك چندگانه (MNL) براي شناسايي عوامل موثر در شدت تصادف وسايل‌نقليه با عابرپياده استفاده شده است. داده‌هاي تصادفات عابرپياده سامانه اطلاعات ايمني راه (HSIS) ايالت كاليفرنيا از سال 2015 تا 2017 در اين مقاله مورد استفاده قرار گرفته است. شدت آسيب با استفاده از مقياس KABCO تعريف شده و به پنج سطح طبقه‌بندي مي‌شود: آسيب كشنده (K) و 4 سطح آسيب‌ديدگي شامل: آسيب شديد يا ناتوان‌كننده (سطح 1، (A))، آسيب غيرناتوان‌كننده يا آسيب‌ديدگي متوسط (سطح 2، (B))، آسيب‌ديدگي كم يا ممكن (سطح 3، (C)) و بدون آسيب (سطح 4، (O)).يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد عواملي‌كه احتمال مرگ‌ومير و صدمات جاني را به ميزان قابل‌توجهي افزايش مي‌دهند، عبارت‌اند از: سن رانندگان (26 تا 65 و بالاي 65 سال)، روزهاي كاري هفته، ميانگين سالانه ترافيك روزانه (AADT) كم و متوسط، ساعات اوج صبح و ساعات غير اوج روز شرايط و وضعيت روشنايي نور روز.نتيجه‌گيري: مدل توسعه‌يافته و نتايج تحليل، راه‌كارهاي موثري را براي كاهش شدت تصادفات وسايل‌نقليه با عابرپياده و بهبود عملكرد ايمني سامانه ترافيك ارائه مي‌دهد. نتايج اين مطالعه مي‌تواند براي شناسايي عوامل تصادفات عابرپياده در دنياي واقعي مفيد باشد. هم‌چنين كارشناسان و مسئولان حوزه ايمني راه مي‌توانند از نتايج اين مطالعه جهت بهبود وضع ايمني عابران پياده اقدام كنند.