توسعه يك الگوريتم نموداري براي يافتن كوتاه‌ترين مسير در شبكه‌هاي حمل‌ونقلي

زمينه و هدف: امروزه مسيريابي در شبكه‌هاي حمل‌ونقل شهري با افزايش حجم اتومبيل‌ها و نيز محدوديت‌هاي ترافيكي در مناطق كلان‌شهري، امري ضروري محسوب مي‌شود. توسعه شهري بر توسعه بيروني كلان‌شهرها اثر گذاشته و الگوي سكونت حومه‌اي را موجب شده است؛ شهرهاي جديد مصداق عيني اين مسئله در محدوده كلان‌شهرها است. در اين بين مسيريابي و پيداكردن كوتاه‌ترين مسير براي كاربران شبكه‌هاي حمل‌ونقلي حائز اهميت است. در اين تحقيق، يك الگوريتم نموداري براي يافتن كوتاه‌ترين مسير در شبكه‌هاي حمل‌ونقلي توسعه داده شده است.روش: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي-‌ تحليلي است. با توجه به ماهيت داده‌ها و عدم امكان كنترل رفتار متغيرهاي مؤثر در مسئله نيز از نوع غيرتجربي است. جهت مرور منابع پژوهش از مرور سيستماتيك منابع مرتبط به روش اسنادي استفاده شده است. در اين پژوهش، جهت تجزيه و تحليل داده‌ها، وضعيت پراكندگي شاخص‌هاي دسترسي با استفاده از روش رگرسيون وزني جغرافيايي (GWR)، بهينه‌سازي ازدحام (PSO) و خوشه‌بندي ميانگين فازي تحليل شد.يافته‌ها: يافته ها نشان داد كه هم‌بستگي خطي و مستقيم و بالا (0.989) بين شاخص مستقل و شاخص وابسته (دسترسي نهايي) وجود دارد و شاخص‌هاي مستقل شناسايي‌شده قادرند 95 درصد از تغييرات دسترسي را تبيين كنند و باقيمانده اندك واريانس‌ها به وسيله عوامل ناشناخته تبيين و پيش‌بيني مي‌شوند. با نگاهي به مقادير بتا β مشاهده مي‌شود كه شاخص موقعيت شبكه نسبت به ساير شاخص‌ها تغييرات دسترسي دارا است و به ترتيب شاخص‌هاي دسترسي، خصوصيات شبكه در رتبه‌هاي دوم، سوم و چهارم قرار گرفته است.نتيجه‌گيري: روند الگوي رگرسيون در تعيين توزيع پراكنش شاخص‌هاي يادشده در مناطق نشان مي‌دهد كه خروجي پارامترهاي مدل به ميزان بالايي، پيش‌بيني موردنظر و اصلاح كوتاه‌ترين مسير پيشنهادي را تأييد مي‌كند.