شناسايي عوامل موثر بر شدت تصادفات تك وسيله اي خروج از جاده

زمينه و هدف: امروزه در ايران، تصادفات جاده‌اي به‌علت اصلي جراحات و تلفات تبديل شده است. بخش قابل توجهي از تصادفات را تصادفات خروج از جاده تشكيل مي‌دهند كه در اثر برخورد با اجسام ثابت و يا واژگوني به‌وقوع مي‌پيوندند. اين تصادفات معمولاً شديدتر از ساير تصادفات هستند. تجزيه و تحليل پارامترهايي كه باعث وقوع تصادفات خروج از جاده مي‌شوند، مي‌تواند به ارتقاي ايمني ترافيك كمك كند. به‌منظور شناسايي عوامل موثر بر شدت چنين تصادفاتي، تصادفات خروج از جاده‌اي كه بين سال‌هاي 1390 تا 1400 در جاده برون‌شهري تهران- مشهد رخ داده بودند از سيستم تصادفات پليس راهور ناجا استخراج شد.روش: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش‌هاي كمي گردآوري داده‌ها، توصيفي- مقطعي است. گردآوري اطلاعات موردنياز از طريق مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني و استفاده از داده‌هاي آماري مربوطه انجام گرفته است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آمار تصادفات به وقوع پيوسته در جاده تهران مشهد در بازه زماني سال 1390 تا 1400 استفاده شده است. به‌منظور شناسايي عوامل موثر بر شدت تصادفات خروج از جاده تك وسيله‌اي، مدل رگرسيون لجستيك دودويي و 82181 داده تصادفات به‌كار گرفته شدند و سه مدل براي به‌دست‌آوردن سطوح مختلف شدت تصادفات به‌عنوان متغيرهاي پاسخ توسعه داده شد.يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان داد مدل اول كه تصادفات فوتي و جرحي همراه با معلوليت را به‌عنوان متغير پاسخ دريافت مي‌كند، نسبت به دو مدل ديگر با داده‌ها سازگاري بيشتري دارد. متغيرهايي كه احتمال وقوع تصادف در جاده را افزايش مي‌دهند عبارت‌انداز: عوامل مرتبط با جاده مانند سرعت، روسازي راه، وضعيت راه، عوامل مرتبط با زمان مانند تصادفات بين 6 عصر تا نيمه شب؛ عوامل مرتبط با محيط مانند روشنايي؛ عوامل مرتبط با وسيله نقليه مانند خودرو شاسي بلند، موتورسيكلت‌ها، نقص فني حادث يا مستمر وسيله نقليه، حركات مارپيچ يا مستقيم خودرو و نوع شيء ثابت مانند درختان و گودال‌ها.نتيجه‌گيري: در نتيجه اين تحقيق با توجه به شناسايي متغيرهاي تأثيرگذار بر شدت تصادفات، پليس راهور مي‌تواند اقدام‌هاي مناسبي براي كاهش شدت تصادفات خروج از جاده تك وسيله نقليه اتخاذ كند.