طراحي مدل توسعه ظرفيت يادگيري سازماني دانشگاه جامع علمي-كاربردي با رويكرد دانشگاه كارآفرين

با ورود مفاهيمي چون تجاري سازي و كارآفريني ايده‌هاي دانشگاهي به نظام آموزش عالي، هدف پژوهش حاضر طراحي مدل توسعه ظرفيت يادگيري سازماني با رويكرد دانشگاه كارآفرين در دانشگاه جامع علمي –كاربردي بود. روش پژوهش از نوع تركيبي (كيفي و كمي) و جمع آوري داده‌ها كتابخانه‌اي- ميداني بود. جامعه آماري در بخش كيفي 24 نفر از خبرگان در رشته‌هاي مرتبط و جامعه آماري در بخش كمي شامل كليه مديران و كارشناسان ارشد شاغل در دانشگاه جامع علمي كاربردي به تعداد 600 نفر بودند كه 234 نفر بعنوان نمونه آماري انتخاب شدند. نمونه گيري در بخش كيفي به روش هدفمند و در بخش كمي از روش نمونه گيري تصادفي ساده استفاده شد. ابزار جمع آوري داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته بود. روايي مدل اندازه‌گيري با تحليل عاملي تاييدي و مدل يابي معادلات ساختاري بررسي شد. براي تجزيه و تحليل از آمارهt و بارعاملي و ضريب مسير باروش بوت­استراپينگ و از نرم افزارهاي Smart PLS و SPSS استفاده گرديد. يافته‌ها بيان داشت كه ابعاد ظرفيت يادگيري سازماني در مسير تأثير بر دانشگاه كارآفرين به ترتيب اثرعبارت بودند از: ابعاد «اهميت دادن به اندازه گيري» (0.178)، «شرايط يادگيري» (0.166)، «بررسي ضرورت» (0.155)، «فضاي يادگيري» (0.143)، «مدافعان چندگانه» (0.135)، «اشتراك و توزيع اطلاعات» (0.124)، «ايجاد فضاي باز» (0.120)، «تنوع عملياتي» (0.118)، «درگير شدن رهبري» (0.112)، «ديدگاه سيستمي» (0.109)، «كسب و بهره مندي از دانش» (0.108)، «جهت گيري سيستمي» (0.105)، «آموزش مستمر» (0.103)، «اختلاف عملكرد» (0.098) و «دسترسي روحيه آزمايشگري» (0.097). بنابراين پيشنهاد مي‌گردد، دست اندركاران دانشگاه براي استفاده از ظرفيت‌ها و پتانسيل‌هاي گروه‌ها و رشته‌هاي متعدد دانشگاه اقدام نمايند كه اين خود باعث مي‌شود كه هر رشته با جامعه و نيازهاي آن به نحو درستي ارتباط برقرار نموده و به ارزش آفريني و كسب درآمد اقدام كند.