تاثير برخي تنظيم كننده هاي رشد گياهي بر ريزازديادي اركيده (Phalaenopsis philippinensis) با استفاده از جوانه هاي ساقه گلزا (pedicel)

اركيده از معروف ترين و مهمترين گياهان زينتي بوده و ارزش تجاري بالايي دارد. كشت بافت از مهمترين روش‌هاي تكثير آن محسوب مي شود. هدف اين تحقيق تعيين بهترين غلظت تنظيم كننده‌هاي رشد بنزيل آمينو پورين (BAP) و ايندول بوتريك اسيد (IBA) بر ريز ازديادي اركيده مي‌باشد. از جوانه ساقه گلزا در اركيده فلانوپسيس (Phalaenopsis philippinensis) به عنوان ريز نمونه استفاده شد. اين آزمايش به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با دو فاكتور BAP و IBA و در سه تكرار اجرا گرديد. در بخش ساقه زايي فاكتور اول BAP در 4 سطح (0، 0.5، 1 و 2 ميلي‌گرم در ليتر) و IBA در 2 سطح (0 و 0.25ميلي‌گرم در ليتر)، همچنين در بخش ريشه‌زايي فاكتور اول IBA در 4 سطح (0، 0.5، 1 و 2 ميلي‌گرم در ليتر) و BAP در 2 سطح (0 و 0.1 ميلي‌گرم در ليتر) در نظرگرفته شد. نتايج نشان داد كه بهترين عملكرد در ساقه زايي در غلظت 1 ميلي‌گرم در ليتر BAP به همراه 0.25 ميلي‌گرم در ليتر IBA به تعداد 12.27 ساقه به ازاي هر ريز نمونه حاصل شد. كمترين تعداد ساقه نيز در شاهد مشاهده گرديد. در ريشه زايي، بيشترين تعداد ريشه (4.33 عدد) و همچنين بيشترين طول ريشه‌ها (8.67 سانتي‌متر) در غلظت 1 ميلي‌گرم در ليتر IBA به همراه 0.1 ميلي‌گرم در ليتر BAP بدست آمد. همچنين نتايج نشان مي دهد كه تركيب تنظيم كننده‌هاي رشد با هم در مقايسه با كاربرد آنها به تنهايي، نتيجه را بهبود مي بخشد. بنابراين نتايج در كل نشان داد كه كشت بافت گياهي روشي مناسب و بهينه در تكثير انواع اركيده مي باشد.