ميكروكايمريسم؛ مهاجرت دوسويه سلول‌ها بين مادر و جنين

مقدمه: گذر دوطرفه سلول ها بين جنين و مادر، احتمالاً در تمام بارداري ها رخ داده و در توسعه سيستم ايمني جنيني، ترميم بافتي در بيماري هاي خودايمني، سرطان و مراقبت ايمني در مادر نقش دارد. شواهد پيش رونده نشان مي دهد كه سلول هاي جنيني مي توانند بعد از زايمان پايدار بمانند و به ميكروكايمريسم منجر شوند. با وجود شواهد كافي مبني بر گذر دوطرفه سلول ها، بخش قابل توجهي از ميكروكايمريسم جنيني مبهم باقي مانده است. مطالعه مروري حاضر با هدف بررسي آخرين يافته ها در ارتباط با ميكروكايمريسم جنيني و نقش هاي شناخته شده يا احتمالي اين پديده در بدن مادر و جنين انجام شد.روش‌كار: در اين مطالعه مروري جهت يافتن مقالات مرتبط، پايگا هاي PubMed، Science Direct، Scopus و Google Scholar با استفاده از كلمات كليدي ميكروكايمريسم، گذر سلولي بين جنين و مادر (MFCT) و جنين نيمه آلوژنيك در بازه زماني 1991 تا 2021 جستجو شده و مقالات مجلات چارك اول و مقالات داراي اطلاعات مستند در اولويت قرار گرفتند.يافته ها: در طول بارداري موفق انسان، احتمالاً با سركوب سيستم ايمني جفتي، جنين نيمه آلوژنيك از حمله سيستم ايمني مادر در امان مي ماند و به ايجاد ميكروكايمريسم كمك مي كند. سلول هاي جنيني عمدتاً در مغز استخوان مادر پايدار مي شوند و داراي توانايي تمايز به سلول هاي بالغ ويژه بافتي در اندام هاي آسيب ديده مادر هستند.نتيجه گيري: سلول هاي ميكروكايمريك در برخي پاسخ هاي ايمني و بيماري هاي مرتبط با سيستم ايمني نقش قابل توجهي دارند. همچنين، توانايي سلول هاي جنيني براي عبور از سد جفتي و سد خوني مغزي، مهاجرت به بافت هاي گوناگون و تمايز به چندين نوع سلول مختلف، باعث پيش برد استراتژي هايي براي پيوند داخل وريدي سلول هاي بنيادي يا اجدادي به‌منظور ترميم با روش سلول درماني شده است. از سويي، حضور سلول هاي جنيني در خون مادر مي تواند ابزاري غير تهاجمي براي دسترسي به DNA جنيني، به‌منظور تشخيص پيش از تولد فراهم نمايد.