تحليل جامعه‌شناختي فرآيندهاي رسيدن به گورخوابي

پديده گورخوابي چندسالي است در برخي از شهرهاي ايران شكل‌ گرفته است. اين پديده به‌ عنوان يكي از  مهم‌ترين مسائل آسيب‌پذير در جامعه شهري، مورد توجه جامعه‌شناسان قرار گرفته است. مطالعه حاضر با رويكرد كيفي و با هدف شناسايي فرآيندهاي بروز گورخوابي در ميان گورخوابان به بررسي پرداخته است. از آنجا كه براي فهم درست پديده گورخوابي، شناخت ديناميك ورود به اين شكل از زندگي حائز اهميت است، ما نيز با استفاده از روش تحليل روايت بر اساس روش هوئوپرت، به زندگي آن‌ها رسوخ كرده تا بتوانيم فرايندهاي مهم زندگي كه آن‌ها را به سمت گورخوابي كشانده است را به دست آوريم، استفاده نموده‌ايم. براي فهم عميق‌تر عوامل رسيدن به گورخوابي، از تكنيك مصاحبه‌هاي باز و عميق استفاده و نمونه‌گيري به صورت هدفمند انتخاب شده است. اعتبار‌يابي با استفاده از معيار زاويه‌بندي دنيزين و پايايي بر اساس چهار معيار صحت فرآيندهاي دنبال شده، قابل فهم بودن، استفاده از مستندات و شواهد كافي و فراهم‌سازي مكانيزم‌هاي غلبه بر خطا بوده است. بر اساس يافته‌هاي تحقيق مي‌توان به سه مدل كليدي و برساختي درباره فرآيند گورخوابي دست‌يافت؛ 1- مدل سابقه اعتياد در خانواده 2_ مدل فقر فرهنگي 3_ مدل عوامل ‌اجتماعي _ اقتصادي.