محيط نهشتي سازند باروت در برش باروت آغاجي، شمال غرب كوه‌هاي سلطانيه، البرز غربي

سازند باروت با سن كامبرين پيشين يكي از مهم‌ترين واحدهاي سنگ‌چينه‌اي در بازسازي جغرافياي ديرين شمال ايران طي كامبرين آغازين است. در اين مطالعه، ما داده‌هاي رخساره‌اي دقيقي را از اين سازند در برش باروت آغاجي واقع در جنوب غرب زنجان، براي بازسازي محيط نهشت ديرينه ارائه مي‌دهيم. سازند باروت در اين برش از حدود 500 متر نهشته‌هاي مخلوط سيليسي آواري و كربناته تشكيل شده است و مرزهاي پايين و بالاي آن با هر دو سازند سلطانيه و زاگون تدريجي است. هفت رخسارۀ سنگي/ريزرخسارۀ شناسايي‌شده عبارتند از: ماسه‌سنگ‌هاي آركوزي قرمزرنگ ريز تا متوسط‌دانه حاوي ساختمان‌هاي فيزيكي و زيستي جزر و مدي (F1)، گلسنگ‌هاي سبز تا قرمزرنگ با لاميناسيون ظريف و ساختمان‌هاي زيستي جزر و مدي (F2)، باندستون استروماتوليتي دولوميتي (F3)، مادستون دولوميتي با شواهد تبخيري‌هاي اوليه (F4)، باندستون ترومبوليتي دولوميتي (F5)، كنگلومرا/بِرِش كربناته‌ (F6) و وكستون آنكوئيدي دولوميتي (F7). ترتيب روي هم قرارگيري رخساره‌ها به‌صورت چرخه‌هاي كم‌عمق‌شونده به‌سمت بالا، از ماسه‌سنگ‌هاي پهنۀ مخلوط گلي–ماسه‌اي در قاعده، پوشيده‌شده با گلسنگ‌هاي پهنۀ گلي به كربنات‌هاي بالاي جزر و مدي است. شواهد وجود كاني‌هاي تبخيري در سازند باروت، در كنار وجود ديگر حوضه‌هاي تبخيري كامبرين زيرين در خاورميانه، هند و پاكستان، نشان‌دهندۀ شرايط آب و هوايي ديرين گرم و خشك طي نهشت اين رسوبات است.