بررسي روند تغيير پوشش‌گياهي در فلات مركزي ايران با استفاده از سري‌هاي زماني ماهواره‌اي بين سال هاي 2002 -2018

پوشش‌ گياهي از مجموعه‌هايي كه به‌صورت خود به خود در حال رشد هستند، تشكيل شده است. محصولات شاخص پوشش‌گياهي موديس (MODIS (VI)) در چندين مطالعه سيستم رصد زمين (EOS)، نقش عمده‌‌اي ايفا مي‌كنند. هدف از پژوهش حاضر، ارزيابي روند تغييرات پوشش‌ گياهي در محدوده‌ فلات مركزي ايران با استفاده از سري زماني داده‌هاي سنجش از دور است. استفاده از اين داده‌ها كه مربوط به سنجنده‌ موديس (MOD13A2) MODIS) و ماهواره ترا (Terra) هستند، 16 روزه بوده و با قدرت تفكيك مكاني 1 كيلومتر ارائه مي‌شوند، در طي سال‌هاي 2018 -2002 انجام پذيرفت. براي اين منظور از معني‌داري روش‌هاي من‌كندال و همبستگي خط پارامترهايي مانند حداكثر پوشش‌ گياهي ماهانه و حداكثر پوشش ‌گياهي سالانه بر اساس حداكثر پوشش ‌گياهي ماهانه در سطح 1 درصد استفاده شد. اين دو روش بررسي معني‌داري، نتايج مشابهي نشان دادند، از اين‌رو، بررسي روند تغييرات پوشش‌ گياهي با استفاده از هر دو آن‌ها امكان‌پذير است. با توجه به خشك و نيمه‌خشك بودن منطقه، براساس مطالعات مشابه، شاخص پوشش ‌گياهي PVI1 مناسب‌ترين شاخص پوشش‌گياهي در منطقه‌ مورد مطالعه تشخيص داده شد. بررسي روند معني‌داري اين شاخص پوشش‌ گياهي نشان داد در محدوده‌ فلات مركزي ايران، افزايش معني‌داري پوشش‌گياهي در استان‌هاي قم، سمنان، خراسان جنوبي، اصفهان و يزد قابل مشاهده است (مقادير ضريب همبستگي، بزرگ‌تر از 0/18+ براي تصاوير ماهانه و اعداد بيش‌تر از 0/606+ براي تصاوير سالانه (سطح معني‌داري يك درصد)). چنين كاهش معني‌داري پوشش‌گياهي در استان‌هاي خراسان رضوي، قم، اصفهان و يزد مشاهده گرديد (مقادير ضريب همبستگي كم‌تر از 0/18 براي تصاوير ماهانه و اعداد كوچك‌تر از 0/606 براي تصاوير سالانه (سطح معني‌داري يك درصد). نتايج اين مطالعه مناطق حساس و آسيب ديده‌ فلات مركزي ايران را به‌خوبي نشان داد كه در آينده مي‌تواند در مديريت بهتر پوشش‌گياهي موثر باشد.