ارزيابي هضم مشترك و پيش‌تيمار بر تخريب‌پذيري زيستي سوبستراي ليگنوسلولزي و توليد متان در راكتورهاي مزوفيليك ناپيوسته

مطالعه‌ حاضر با هدف بررسي هضم مشترك و اثرات شرايط پيش تيمار قليايي بر تخريب پذيري سوبسترا و توليد متان از پسماندهاي شهري و لجن فاضلاب به‌صورت پايلوت و با رويكرد تجربي در راكتورهاي ناپيوسته و با زمان ماند 30 روز انجام شد. براي اين منظور، بخش آلي پسماندهاي شهري و لجن فاضلاب با 5 نسبت اختلاط مواد اوليه براي ارزيابي توليد بيوگاز و متان و با شرايط دمايي مزوفيليك (C° 37) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه افزايش لجن فاضلاب (تا 40 درصد وزني مواد اوليه) در سوبسترا منجر به افزايش عملكرد متان شد، در حالي كه زمان ماند طولاني تر با افزايش درصد پسماند شهري به دست آمد. بنابراين، نسبت پسماندهاي شهري (60 درصد) و لجن فاضلاب (40 درصد) (60:40) به‌عنوان نسبت ترجيحي براي توليد بيوگاز بهينه تعيين شد. بر اساس نسبت ترجيحي، اثر غلظت هاي مختلف پيش تيمار قليايي (2، 6 و 10 درصد NaOH) براي دوره هاي زماني مختلف (1/5، 3 و 6 ساعت) بر تخريب پذيري زيستي پسماندها شهري، توليد بيوگاز و متان ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه بهترين بهبود با تيمار در غلظت 6 درصد NaOH و به مدت 3 ساعت بود كه منجر به بهبود 26/4درصدي در توليد متان شد. ساير تيمار ها نيز مؤثر بودند، كه در آن تيمار 6 درصد NaOH  به‌مدت 1/5 ساعت منجر به بهبود 14/3درصدي عملكرد متان در مقايسه با نمونه‌ شاهد شد. بنابراين، پيش‌تيمار قليايي به‌طور قابل توجهي باعث بهبود تجزيه پسماند آلي شده و در نتيجه توليد متان افزايش مي يابد.