بررسي حضور و تعيين رژيم غذايي شنگ (Lutra lutra) در ناحيه‌ مصبي رودخانه‌هاي شرق استان گيلان: پل رود، خشك‌رود و آچارود

شنگ اوراسيايي (Lutra lutra) از جمله پستانداران ساكن گستره‌ زيستگاهي آب‌هاي داخلي ايران به‌‌شمار مي‌رود كه در رأس هرم غذايي و در خطر انقراض قرار دارد. مطالعات رژيم غذايي، براي درك بوم‌شناسي حيات وحش و حفظ جمعيت آن‌ها حياتي است. اهداف اين مطالعه شامل بررسي حضور و تعيين رژيم غذايي شنگ در رودخانه هاي آچارود، خشك‌رود و پل رود واقع در شرق استان گيلان، و نيز بررسي ميزان وابستگي اين گونه به ماهيان درياي كاسپين بوده است. طول پنج كيلومتر انتهايي هر رودخانه ، در قالب سه بخش با طول تقريبي 1700 متر، بر حسب دوري يا نزديكي به دريا مورد بررسي قرار گرفتتد. نتايج بررسي نشان داد كه از طول پنج كيلومتري مورد بررسي رودخانه ها، شنگ تا 4/3 كيلومتري مصب حضور داشته است. در مجموع، 511 نمايه‌ حضور با تغييرات فصلي مشخص در هر يك از بخش هاي رودخانه‌ها، مشاهده شد. بيشترين نمايه‌ مشاهده شده در فصل پاييز و كمترين آن در فصل تابستان بود. بر اساس تجزيه و تحليل و بررسي مدفوع‌ ها، 955 مورد طعمه شامل ماهي ها، سخت پوستان، خزندگان، دوزيستان، پرندگان و حشرات مشاهده شد. بالاترين شاخص تغذيه‌اي در سه رودخانه‌ مورد بررسي، مربوط به ماهيان و كمترين شاخص تغذيه اي مربوط به حشرات بوده است. تغييرات فصلي در اقلام غذايي ميان بخش ها نيز مشاهده شد. به‌‌طوري‌كه در دو فصل پاييز و زمستان در هر سه بخش رودخانه ها، بيشترين شاخص تغذيه اي مربوط به ماهيان بود. در فصل بهار و پاييز، شاخص تغذيه اي ماهيان تغذيه شده عمدتاً مربوط به دسته ماهيان رودخانه اي و ماهيان مشترك رودخانه‌ايدريايي بود. در فصل‌هاي تابستان و زمستان، درصد ماهيان دريايي نسبت به بهار و پاييز بيشتر بود. شاخص تغذيه اي اقلام غيرماهي نيز در فصل تابستان نسبت به فصول ديگر افزايش داشته است.