بررسي توان گياه پالايي گونه‌هاي مرتعي Dactylis glomerata، Festuca ovina و Medicago sativa به عناصرسرب و كادميم

عناصر با پتانسيل سميت، شامل دو دسته عناصر ضروري و غير ضروري هستند كه در بوم‌ سم شناسي قابل توجه هستند. اين عناصر پايداري بالايي دارند و توانايي ايجاد سميت در موجودات زنده را دارند. گياه پالايي به‌عنوان يكي از مناسب ترين و كارآمدترين روش براي جذب اين عناصر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه، بررسي ميزان توانايي گونه هاي مختلف علوفه اي نسبت به جذب عناصر سرب و كادميم و آگاهي از ميزان سازگاري و مقاومت هر يك در مقابل آلودگي ها، مقايسه اي بين گونه ها با شرايط زيستي متفاوت مي باشد. اين مطالعه در محيط گلخانه طي 3 ماه انجام شد و گونه هاي Dactylis glomerata، Festuca ovina و Medicago sativa در نظر گرفته شدند. براي عصاره گيري و اندازه گيري عناصر با پتانسيل سميت (سرب و كادميم) از روش عصاره گيري خاكستر خشك و دستگاه جذب اتمي  استفاده شد. به ‌منظور مقايسه‌ آماري داده‎ها از آزمون تجزيه واريانس چندطرفه در قالب مدل عمومي خطي استفاده و براي مقايسه‌ چندگانه ميانگين، از آزمون دانكن استفاده گرديد. نتايج نشان داد كه گونه D. glomerata با افزايش غلظت سرب (200 تا 800 ميلي گرم بر كيلوگرم) و كادميم (50 تا 200 ميلي گرم بر كيلوگرم) به‌ترتيب حدود 84 و 86 درصد غلظت آن ها در اندام هوايي و ريشه افزايش يافته است. ميزان جذب ريشه‌ گونه‌ M. sativa با افزايش غلظت سرب بيشتر شد در نتيجه M. sativa داراي قابليت جذب دو فلز كادميم و سرب مي باشد. در گونه‌ F. ovina  با افزايش غلظت سرب ميزان جذب توسط ريشه و اندام هوايي به‌ترتيب 70 و 58 درصد و براي كادميم به‌ترتيب 79 و 73 درصد برآورد شد. به‌طور كلي، در گونه هاي مورد مطالعه كارآيي گياه پالايي نسبت به سرب در اندام هوايي بيشتر از ريشه بود ولي در مورد كادميم ريشه‌ دو گونه‌ D. glomerata و F. ovina كارايي گياه‌پالايي بيشتري نسبت به اندام هوايي داشتند.