طراحي بسته آموزشي شادكامي اسلامي و امكان‌سنجي آن بر ابعاد تاب‌آوري رواني زوجين با تعارض زناشويي

در جامعه ديني ايران، به‌كارگيري مداخلات روان‌شناختي ايراني−اسلامي براي زوجين داراي تعارضات زناشويي مورد غفلت قرار گرفته است؛ بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف طراحي بسته آموزشي شادكامي اسلامي و امكان‌سنجي آن بر ابعاد تاب‌آوري رواني زوجين داراي تعارض زناشويي انجام گرفت. روش پژوهش حاضر در بخش كيفي، تحليل مضمون به روش استقرايي و در قسمت كمّي ‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون−پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل زوجين داراي تعارض زناشويي مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره شرق تهران در شش ماهه اول سال 1399 بود. در اين پژوهش تعداد 26 زوج با روش نمونه‌گيري غيرتصادفي هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفي در گروه‌هاي آزمايش (28 نفر) و گواه (24 نفر) جايدهي شدند. گروه‌ آزمايش مداخله بسته آموزش شادكامي اسلامي (هشت جلسه) را در دو ماه دريافت كردند. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه تعارض زناشويي (براتي و ثنايي، 1375) و پرسشنامه تاب‌آوري رواني (كانر و ديويدسون، 2003) بود. داده‌هاي حاصل از پژوهش به شيوه تحليل واريانس آميخته مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بسته آموزش شادكامي اسلامي از نظر متخصصان داراي روايي محتوايي و اجرايي مناسب است؛ همچنين يافته‌ها بيانگر آن بود كه آموزش شادكامي اسلامي بر ابعاد تاب‌آوري رواني زوجين داراي تعارض زناشويي مؤثر مي‌باشد (0.0001 p) و در حالي‌كه اين مداخله تنها بر زيرمقياس تأثيرات معنوي اثر معناداري نداشت. براساس يافته‌هاي حاصل از پژوهش حاضر، آموزش شادكامي اسلامي با بهره‌گيري از ايجاد ارتباط امن، حمايت‌كننده و همدلانه، آموزش مفهوم بخشش، توجه به پيامدهاي مثبت صبر و شناسايي توانمندي و استعدادهاي ذاتي زوجين در دسترسي به شادكامي مي‌تواند به‌عنوان روشي كارآمد در جهت بهبود تاب‌آوري زوجين مورد استفاده قرار گيرد.