نگرش كشاورزان دشت جيرفت نسبت به پيامدهاي پروژه‌ انتقال آب از سرچشمه‌ رودخانه‌ هليل‌رود به شهر كرمان

در سطح جهاني، آب شيرين به‌طور نابرابر، هم در فضا و هم در زمان توزيع مي شود. افزايش بهره‌برداري انساني، فشار را بر آب به‌عنوان منبعي براي رفاه انسان افزايش مي دهد. به‌همين منظور جهت جبران كمبود آب، انسان به فكر انتقال بين حوضه اي آب است. يكي از طرح هاي انتقال آب كه در حال اجرا است، طرح انتقال آب از سرشاخه هاي هليل‌رود به كرمان است. با توجه به اهميت اين موضوع، هدف از مطالعه‌ حاضر بررسي نگرش كشاورزان دشت جيرفت نسبت به اين طرح است. در اين مطالعه به‌صورت تصادفي با 150 نفر از كشاورزان دشت جيرفت در بهار سال 1401 مصاحبه صورت گرفت. جهت ارزيابي فاكتورهاي مؤثر بر نگرش كشاورزان، متغيرهايي از قبيل 1) ارتباط با گروه هاي محلي، 2) اعتماد به سازمان هاي دولتي، 3) عدم مشاركت با برنامه هاي دولت، 4) عدم كمك به كشاورزان از سوي دولت، 5) تاثير بر كشاورزي و محيط زيست، 6) تبديل دشت جيرفت به بيابان و 7) همكاري بين سازمان هاي دولتي و غير دولتي، به‌عنوان متغير مستقل و موافق يا مخالف بودن با طرح انتقال آب به‌عنوان متغير وابسته در نظر گرفته شدند. در نهايت از آزمون رگرسيون منطقي جهت تجزيه و تحليل استفاده شد. نتايج نشان داد افرادي كه باور دارند كه مشاركت با برنامه هاي دولتي اشتباه است، دولت پس از طرح انتقال آب هيچ گونه كمكي به كشاورزان نخواهد كرد، كشاورزان به شدت تحت تأثير قرار مي گيرند و دشت جيرفت به بيابان تبديل خواهد شد، افرادي هستند كه مخالف طرح انتقال آب هستند.