ارزيابي كمي پويايي مكاني-زماني كاربري‌/پوشش زمين و دماي سطح زمين با استفاده از الگوريتم‌هاي مختلف و داده‌هاي لندست

تغييرات كاربري/پوشش زمين ناشي از فعاليت‌هاي انساني منجر به اثرات نامطلوب بر محيط‌زيست در مقياس‌هاي مكاني و زماني مختلف شده است. دماي سطح زمين يك شاخص مهم مرتبط با تنوع مكاني-زماني الگوهاي پيچيده‌ زمين است. فناوري سنجش ‌از دور نيز به‌عنوان منبع اوليه براي انواع مختلف داده‌هاي موضوعي مورد نياز براي تجزيه ‌و تحليل داده‌هاي كاربري زمين و تغييرات دماي سطح زمين كاربرد فراواني دارد. در اين مطالعه به‌منظور تجزيه ‌و تحليل مكاني-زماني تغييرات دماي سطح زمين، نقشه‌هاي آن با استفاده از روش معادله‌ انتقال تابشي، الگوريتم تك كانال، الگوريتم پنجره‌ مجزا و دو الگوريتم تك پنجره تهيه شد. همچنين عملكرد روش‌هاي مختلف بازيابي دماي سطح زمين مورد ارزيابي قرار گرفت. نقشه‌هاي كاربري و پوشش زمين جهت بررسي سهم و نقش هر طبقه‌ كاربري در تغييرات دماي سطح زمين به‌دست آمد. همچنين، اثرات شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گياهي، شاخص ساخت‌ و ساز تفاضلي نرمال شده و ارتفاع بر تنوع دماي سطح زمين بررسي شدند. در تمام سال‌هاي مورد مطالعه دماي سطح زمين با شاخص ساخت ‌و ساز تفاضلي نرمال شده همبستگي مثبت و با شاخص نرمال‌شده تفاوت پوشش گياهي و ارتفاع همبستگي منفي دارد. علاوه بر آن، تجزيه ‌و تحليل مكاني-زماني دماي سطح زمين افزايش 6/64 درجه‌ سانتي‌گراد را در دماي سطح زمين منطقه‌ مطالعاتي از ابتداي 1989 تا 2021 نشان داد. نتايج نقش تعديل‌كننده‌ پوشش گياهي، صرف‌نظر از نوع آن را بر دماي سطح زمين به‌وضوح نشان داد. يافته‌هاي مطالعه‌ حاضر مي‌تواند به‌عنوان اطلاعات پايه براي مطالعات و برنامه‌ريزي آينده جهت بررسي تأثير سياست‌هاي مختلف تغيير كاربري و پوشش زمين در منطقه استفاده شود.