بررسي نگرش جوامع محلي نسبت به تعارضات انسان-خرس قهوه‌اي در استان فارس و راهكارهاي مؤثر براي كاهش تعارض

مديريت درست تعارض بين انسان و حيات‌ وحش نيازمند شناخت دقيق از درك ريسك از ديد جوامع محلي و تأثير عوامل اقتصادي-اجتماعي و فرهنگي بر نگرش افراد است. به‌‌منظور بررسي نقش هر يك از عوامل در شكلگيري تعارض خرس قهوه اي با جوامع محلي در محدوده نقاط با ريسك بالاي تعارض در تعدادي از روستاهاي كامفيروز (مرودشت)، استان فارس، و ارزيابي اهميت هر يك از راهكارهاي مؤثر در كاهش تعارض، پرسشنامه‌اي طراحي و با تعدادي از افراد محلي در بازه‌ زماني اوج تعارض مصاحبه صورت گرفت. به‌منظور ارزيابي عوامل مؤثر بر نگرش جوامع محلي از رگرسيون لجستيك و بررسي نقش هر يك از عوامل در تعارض و اهميت هر يك از راهكارهاي مؤثر در كاهش تعارض، از تحليل شبكه اجتماعي استفاده شد. نتايج نشان داد كه از ديدگاه مشاركت‌كنندگان، از بين ‌رفتن زيستگاه و كمبود طعمه، تحريك حيوان و عدم آگاهي از رفتار گونه، بيشترين مركزيت را در شبكه دارند. در بين راهكارهاي پيشنهاد شده توسط مشاركت‌كنندگان، استفاده از روش هاي بازدارنده‌ شنيداري و ديداري، استفاده از سگ‌هاي آموزش‌ديده، پرداخت غرامت، بيمه نمودن منافع، و افزايش جمعيت طعمه ها بيشترين مركزيت را نشان دادند. براساس نتايج رگرسيون لجستيك، افرادي كه حس بهتري هنگام مشاهده يا فكر كردن به خرس دارند، نسبت به خرس نگرش مثبت‌تري دارند، همچنين افرادي كه خرس را دوست دارند، نسبت به آن نگرش مثبت‌تري دارند. همچنين، افرادي كه سطح تعارض بالايي با گونه دارند، نسبت به آن نگرش منفي دارند. توجه به عوامل تأثيرگذار در شكل گيري نگرش جوامع محلي و درگيركردن افراد در برنامه هاي حفاظت مشاركتي نقش مهمي در شناسايي راهكارهاي مؤثر براي كاهش تعارضات دارد.