تأثير توليد ناخالص داخلي، توسعه‌ مالي و مصرف انرژي بر كيفيت محيط زيست: با تأكيد بر شش شاخص محيط‌‌ زيستي

موضوع توليد پاك و توسعه‌ پايدار به‌دليل ارتباط پوياي بين رشد اقتصادي و كيفيت محيط‌زيست، توجه بسياري از محققين را به‌خود اختصاص داده است. با توجه به اين پيشينه، هدف از اين تحقيق، ايجاد چارچوبي براي كشف درك مناسبي از سياست هاي اقتصادي در رابطه با محيط‌زيست پايدار با نگاهي به نقش تعديلي توسعه‌ مالي مي باشد. در اين راستا، با استفاده از تخمين زن گشتاورهاي تعميميافته‌ سيستمي، نقش توسعه‌ مالي در اثرگذاري رشد اقتصادي بر شش شاخص محيط‌زيستي در 30 كشور منتخب سازمان همكاري و توسعه‌ اقتصادي (OECD) طي دوره‌ زماني 2000 تا 2019 بررسي شد. نتايج نشان داد كه توأم با اثرگذاري رشد اقتصادي بر هر يك از شاخص هاي ردپاي اكولوژيك، پس‌انداز خالص تعديل شده، فشار بر طبيعت و عملكرد محيط‌زيست، توسعه‌ مالي اين اثر را تضعيف مي كند. اين در حالي است كه در مورد شاخص هاي پايداري و آسيب‌پذيري محيط‌زيست رابطه‌ معني‌داري مشاهده نشده است. به‌عبارتي ديگر، تأثير منفي رشد اقتصادي بر كيفيت محيط‌زيست، مستقل از توسعه‌ مالي نيست؛ به‌طوري كه به تدريج با بهبود توسعه‌ مالي، رشد اقتصادي اثر منفي كمتري بر كيفيت محيط‌زيست خواهد داشت. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه بر مبناي هر شش شاخص محيط‌زيستي، مصرف انرژي منجر به تخريب محيط‌زيست ميشود. در حالي كه بازبودن تجاري و توسعه‌ مالي داراي اثر مثبت بر كيفيت محيط‌زيست مي باشند. با توجه به نقش مهم و كليدي توسعه‌ مالي در تعديل اثر منفي رشد اقتصادي بر كيفيت محيط‌زيست، پيشنهاد مي شود كه دولت ها در سياست هاي كلان خود، تقويت بخش توسعه‌ مالي را مد نظر قرار دهند.