مدل‌سازي مكاني زي‌توده‌ مانگروهاي منطقه‌ حفاظت شده‌ حرا

برآورد مقادير ذخيره‌ كربن مانگروها نقش مهمي در تهيه‌ اطلاعات حياتي براي توسعه برنامه‌هاي سازگاري با تغيير اقليم و استراتژي كربن آبي در رويشگاه‌هاي ساحلي دارد. بنابراين، هدف پژوهش حاضر برآورد مقادير ذخيره‌ كربن مانگروها در منطقه‌ حفاظت شده حراي استان هرمزگان بود. براي دستيابي به اين هدف، پس از انجام آماربرداري ميداني و ثبت قطر در محل يقه مانگروها و استفاده از روابط آلومتريك، مقادير زي‌توده روي‌زميني و زيرزميني مانگروها در محل قطعات نمونه برآورد شد. سپس با توسعه‌ رابطه‌ رگرسيوني بين مقادير زي‌توده روي‌زميني و زير‌زميني مانگروها و مقادير شاخص پوشش گياهي نرمال‌شده مستخرج از تصاوير ماهواره‌اي، نقشه‌ مقادير زي‌توده روي‌زميني و زيرزميني مانگروها در دو منظقه‌ ساحلي و جزيره‌اي و مانگروهاي بلندقد و كوتاه‌قد تهيه شد. نتايج نشان داد كه ميانگين زي‌توده روي‌زميني در مانگروهاي مناطق ساحلي و جزيره‌اي منطقه حفاظت شده‌ حرا به‌ترتيب برابر با 61/2 تن در هكتار و 56/1 تن در هكتار و ميانگين زي‌توده زيرزميني نيز به‌ترتيب برابر با 15/6 و 12/5 تن در هكتار بود و اختلاف معني‌دار بين مقادير اين دو متغير در دو زون منطقه حفاظت شده وجود داشت (0/002 P). وسعت مانگروهاي بلندقد در منطقه‌ ساحلي (59 درصد) بيشتر از وسعت مانگروهاي كوتاه‌قد (41 درصد) بود و در قسمت جزيره‌اي وسعت مانگروهاي بلندقد (44 درصد) كمتر از وسعت مانگروهاي كوتاه‌قد (56 درصد) بود. مقدار زي‌توده كل در مانگروهاي بلندقد در هر دو  منطقه‌ ساحلي و جزيره‌اي به‌ترتيب در حدود 7/5 و 8 برابر مقدار اين متغير در مانگروهاي كوتاه‌قد بود. نتايج اين پژوهش مي‌تواند براي تهيه‌ برنامه‌هاي سازگاري با تغيير اقليم رويشگاه‌هاي مانگرو مورد استفاده قرار گيرد.