شناسايي و تبيين عوامل بازدارنده اجراي تحول نظام اداري در حوزه منابع انساني(مورد مطالعه: دستگاه هاي اجرايي شهر كرمان)

اين تحقيق با هدف شناسايي و تبيين عوامل بازدارنده اجراي تحول نظام  اداري در حوزه منابع انساني انجام شده است. تحقيق حاضر از نظر هدف، توصيفي و ازبعدروش يك تحقيق آميخته مي باشد. جامعه آماري بخش كيفي (دلفي) شامل خبرگان دانشگاهي و سازماني 30 نفر مي باشند كه با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. جامعه آماري بخش كمي شامل كليه كاركنان دستگاه هاي اجرايي شهر كرمان در سال 1398 مي باشد كه 450 نفر از آنان  با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده ها از مدل يابي معادلات ساختاري و نرم افزارهاي آموس و اس پي اس اس استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داد، بازدارنده تحول نظام اداري در حوزه منابع انساني عبارتند از: عدم رعايت شايسته سالاري، آموزش ناكافي، نبود امور رفاهي، مناسب نبودن مزاياي بازنشستگي، نامناسب بودن نظام ارزشيابي عملكرد، درجه بالايي از سياسي زدگي، سلطه بوروكراتيك، ناتوانايي هاي نهادي، فني و اداري، بي توجهي به اجراي همزمان منافع عمومي و حقوق اداري، ضعف فناوري هاي اطلاعات و ارتباطات، فراهم نبودن شرايط علّي اثرگذار، عوامل فرهنگي، سياسي، مديريتي، قضايي، ارزشي و ساختاري، مبهم بودن اهداف و عدم حاكميت تفكر بهبود مستمر، وجود روحيه مقررات ستيزي، نبود نظام انگيزشي كارآمد، رابطه سالاري و رهبري ناكارآمد مي باشد.