نقش رهبري معنوي در عملكرد شغلي كاركنان دانشگاه بوعلي سينا با ميانجي‌گري سرمايه اجتماعي

دانشگاه به عنوان يك سازمان آموزشي نيازمند محيط‌كاري غني و معنادار است، اما معنادار كردن محيط‌كار نيازمند رهبراني است كه قادر به پيوند عميق ارزش‌هاي فردي كاركنان با رسالت‌هاي سازمان باشند، طوري كه اين پيوند سبب افزايش تعاملات فرد- سازمان و موجب بهبود عملكرد شغلي كاركنان گردد. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش رهبري معنوي در عملكرد شغلي كاركنان با ميانجي‌گري سرمايه اجتماعي بود. جامعه پژوهش كليه كاركنان دانشگاه بوعلي سينا بود كه از اين جامعه با روش نمونه‌گيري تصادفي‌طبقه‌اي و بر مبناي جدول مورگان نمونه‌اي به حجم 242 نفر انتخاب شد.  از پژوهش همبستگي جهت تبيين روابط متغيرها در قالب يك مدل استفاده شد.  براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه هاي استاندارد رهبري معنوي، پرسشنامه سرمايه اجتماعي) و پرسشنامه عملكرد شغلي استفاده شد. پايايي و روايي پرسشنامه هابا استفاده از تكنيك‌هاي آلفاي كرانباخ و تحليل عاملي تأييدي تعيين شدند. جهت تحليل داده‌ها از  تكنيك مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد كه رهبري معنوي داراي رابطه مثبت و معنادار با عملكرد شغلي كاركنان و سرمايه اجتماعي آنان است، سرمايه اجتماعي كاركنان رابطه مثبت و معنادار با عملكرد شغلي كاركنان دارد و رهبري معنوي به‌واسطه سرمايه اجتماعي كاركنان داراي رابطه مثبت و معنادار با عملكرد شغلي كاركنان دارد.