مدل سازي تاثير اكوسيستم كارآفريني بر قصد كارآفريني : نقش ميانجي خودكارآمدي، اشتياق و هوشياري كارآفريني

كارآفريني يكي از محرك‌هاي اصلي توسعه اقتصاد به ‌شمار مي‎‌آيد كه هم تحت‌ تاثير مشخصه‌هاي فردي كارآفرينان و هم متاثر از ويژگي‌هاي محيط پيراموني آنان است. برآيند اين دو عامل، موقعيتي را ايجاب مي‌كند كه در مجموع، افراد را به‌ سوي توسعه ايده‌هاي خلاقانه‌ و قصد كارآفريني سوق مي‌دهد. بر اين اساس، هدف پژوهش حاضر شناسايي و تبيين تاثير اكوسيستم‌ كارآفريني بر قصد كارآفريني با نقش ميانجي خودكارآمدي، هوشياري و اشتياق كارآفريني است. اين پژوهش از بعد هدف توصيفي و از نظر شيوه گردآوري داده‌ها، از نوع همبستگي-علّي است. جامعه آماري دانش جويان فارغ‌التحصيل، جويندگان كار، سربازهاي تحصيل كرده و شاغلان جوياي كار بهتر در كلان‌شهر اهواز بود كه در مجموع 413 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. داده‌هاي لازم بر اساس پرسشنامه، به روش نمونه‌گيري تصادفي جمع‌آوري شد. براي تحليل داده‌ها از مدل‌سازي معادلات ساختاري به روش حداقل مربعات جزئي در نرم‌افزار Smart PLS نسخه 3.3.3 استفاده شد. يافته‌ها نقش ميانجي سازه‌هاي خودكارآمدي، هوشياري و اشتياق كارآفريني در تاثير اكوسيستم بر قصد كارآفريني را تاييد مي‌كنند. در اين راستا مشخص شد، اكوسيستم‌ كارآفريني بر خودكارآمدي، هوشياري و اشتياق كارآفريني اثر معنادار و مثبتي داشته و اين سازه‌ها بر قصد كارآفريني تاثير دارند. همچنين نقش ميانجي اشتياق و هوشياري كارآفريني در رابطه بين اكوسيستم و خودكارآمدي كارآفريني تاييد شد. در نهايت خودكارآمدي كارآفريني به طور معناداري روابط بين اشتياق و هوشياري كارآفريني با قصد كارآفريني را واسطه مي كند.