بررسي تغييرات زماني-مكاني مقادير حدي بارش روزانه (ناحيه شمال و غرب ايران)

فراواني وقايع حدي بارش مي تواند باعث سيل يا تغيير دوره خشكسالي شود. درك صحيح از اين تغييرات براي اقدام جهت كاهش اين اثرات لازم و ضروري است. در اين پژوهش تغييرات زماني و مكاني 14 شاخص بارش براي هشت ايستگاه هواشناسي سينوپتيك در شمال و غرب كشور بررسي شد. براي اين منظور پس از بازسازي داده هاي بارش روزانه و انتخاب پايه زماني مشترك شاخص هاي بارش تعريف‌شده توسط ETCCDI با استفاده از نرم افزار RClimdex مورد ارزيابي قرار گرفت. به‌منظور بررسي بارش هاي سيل آسا، شاخص هاي روزهاي خيلي مرطوب (R95p)، بيش‌ازاندازه مرطوب (R99p)، تعداد روزهاي با بارش بيش از 10، 20 و 25 ميلي متر (R10, R20, R25) و همچنين توزيع 20، 40 و 60 تا از بيشترين بارش ها در هر دهه مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه روند شاخص هاي روزهاي بيش از اندازه مرطوب (R99p) و20، 40 و 60 تا از بيشترين بارش (20 Top 40 Top, (60 Top, در ايستگاه هاي رشت، رامسر، بندر انزلي و خرم آباد مثبت و در بقيه ايستگاه ها منفي بود. شاخص مجموع بارش (PRCPTOT) در كليه ايستگاه ها به‌جز بابلسر داراي روند منفي و معني دار بود. روند شاخص هاي شدت بارش (SDII)، حداكثر بارش يك‌روزه (Rx1day) و حداكثر بارش 5 روزه (Rx5day) در اغلب ايستگاه هاي شمال و غرب كشور مثبت و غير معني دار به دست آمد. روند تعداد روزهاي خشك متوالي (CDD) در تمامي ايستگاه هاي شمال كشور مثبت بود كه نشان‌دهنده افزايش طول دوره خشكي است. همچنين تعداد روزهاي تر متوالي (CWD) در ناحيه غرب كشور داراي روند منفي بود كه بيانگر كاهش تعداد روزهاي تر مي باشد. نتايج اين پژوهش مشخص نمود كه شاخص هاي بارش در يك ناحيه اقليمي داراي عدم پيوستگي مكاني بوده و رفتار بارش ها به سمت حدي شدن پيش مي رود.