بينش و روش تاريخ نگاري قاضي نورالله شوشتري در كتاب مجالس المؤمنين

نورالله شوشتري درمجالس المؤمنين به بيان تاريخ تشيع پرداخته است؛ اما روش تاريخ نگاري وي در اين كتاب، مورد مداقه جدي قرار نگرفته است. او در اين كتاب ضمن بيان بينش و مباني تاريخ نگاري خويش در قالب توصيف هدف و موضوع تاريخ نگاري و ضرورت توجه به مخاطب شناسي، از ضرورت بازبيني در روايات كتاب مجالس المؤمنين سخن مي‌گويد. روش تاريخ نگاري شوشتري در اين كتاب روش تركيبي است كه در مواردي با روش تحليلي نيز، همراه شده است زيرا: او رواياتي را كه با ديدگاه او همساني داشت از طريق مقايسه و استدلال انتخاب مي‌كند. شوشتري براي تدوين تاريخ از روش‌هاي گوناگون تدوين تاريخي استفاده كرده، به گونه‌اي كه مي‌توان شيوه تدوين و تنظيم كتاب مجالس المؤمنين را دانشنامه‌اي ناميد. از آن جايي كه مسأله اين پژوهش بررسي بينش و روش تاريخ نگاري شوشتري در كتاب مجالس المؤمنين است، هدف پژوهش نشان دادن ابتكار شوشتري در نگارش تاريخ شيعه است. روش پژوهش، توصيفي-تحليلي با كاربرد مطالعات كتابخانه‌اي است. نتيجه پژوهش نشان مي‌دهد با وجود نقدهائي كه به تاريخ نگاري شوشتري وارد است، مي‌توان او را از بنيان گذاران پژوهش هدف مند در تاريخ تشيع محسوب نمود زيرا او درصدد دفاع از تشيع، در قالب تشريح اقدامات و فعاليت‌هاي شيعيان بود.