شناسايي عوامل علّي مؤثر بر تربيت منابع انساني كارآفرين محور از ديد مديران و سياست گذران آموزشي

كارآفريني و رفتار كارآفرينانه به‌عنوان زمينه‌هاي موضوعي و چارچوب‌هاي ادراكي تنها زماني حاصل مي‌شود كه دانشگاه‌ها از برج عاج به دانشگاه كارآفرين تبديل شوند. ازاين‌رو؛ مؤسسات آموزش عالي به‌ويژه دانشگاه‌ها نقش بسيار مهمي در فرايند نوآوري و كارآفريني دارند. پژوهش حاضر، باهدف شناسايي عوامل علّي مؤثر بر تربيت منابع انساني كارآفرين محور از ديد مديران و سياست گذران آموزشي دانشگاه فرهنگيان انجام شد. اين پژوهش بر مبناي هدف، در ذيل پژوهش‌هاي كاربردي است كه به روش كيفي انجام‌شده است. مشاركت‌كنندگان پژوهش، شامل كليه خبرگان و فعالان بخش كارآفريني و سياست گذران حوزه منابع انساني دانشگاه فرهنگيان در سال تحصيلي 1399-1400 بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند 19 نفر به‌عنوان مشاركت‌كننده انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها در اين پژوهش از روش مصاحبه نيمه ساختاريافته استفاده شد. اعتبار ابزار اندازه‌گيري داده‌ها با استفاده از روش توافق كدگذاران مورد تأييد واقع شد و براي تحليل داده‌ها از نرم‌افزار MAXQDA10 استفاده شد. نتايج پژوهش، بيانگر اين بود كه عوامل علّي مؤثر بر تربيت منابع انساني كارآفرين محور در دانشگاه فرهنگيان را مي‌توان در قالب 3 مؤلفه (مديريت، منابع مادي و غيرمادي، و راهبردها) و 56 شاخص طبقه‌بندي كرد كه دراين‌بين، عوامل مربوط به نهادينه‌سازي بحث كارآفريني؛ اصلاح سيستم كار راهه شغلي و جانشين پروري؛ تقويت روحيه كار تيمي؛ تقويت بينش راهبردي و رهبري تحول‌گرا؛ حمايت‌هاي مادي و غيرمادي و استفاده از نسل‌هاي جديد آموزشي بيشتر مورد تأكيد قرارگرفته است.