توزيع لرزه‌خيزي در جنوب زاگرس با استفاده از همبستگي آماري بين b-value و بعد فركتال لرزه‌خيزي

در دو دهه گذشته، بخش خاوري منطقه جنوب زيرپهنه فارس در كمربند كوهزايي زاگرس فعال‌ بوده است. در اين مطالعه، تغييرات نرخ لرزه خيزي بخش جنوبي زاگرس در پهنه فارس از سال 2000 تا 2021 بر پايه تغييرات فراسنج لرزه خيزي (b-value) و بعد فركتال لرزه خيزي (D-value) با استفاده از داده هاي لرزه‌اي دستگاهي بررسي و تحليل شده است. براي اندازه گيري فراسنج لرزه خيزي  bاز روش حداقل مربعات و براي محاسبه بعد فركتالي زمين‌لرزه هاي رخ‌داده از روش انتگرال همبستگي استفاده شده است. براي تهيه نقشه هاي پهنه بندي نيز از روش همسايگي استفاده شده است. كاهش مقدار b در شمال خاوري نشان مي‌دهد تنش در اين بخش در حال افزايش است كه مي‌تواند نشانه‌اي از يك زلزله بزرگ در آينده باشد. تغييرات مكاني b نشان مي‌دهد بخش شمال خاوري در مقايسه با بخش جنوب باختري كمتر در فشار است. با توجه به اينكه ضريب همبستگي حدود 78/0- است؛ لذا ميزان احتمال رخداد زمين‌لرزه هاي بزرگ روي گسل هايي با مساحت زياد افزايش مي يابد. با توجه به نقشه هاي پهنه بندي و شناسايي مناطق با تنش زياد در محدوده مطالعاتي، بخش هاي شمالي گسل MFF و گسل برازجان و مناطق اطراف شهرهاي جم و فراشبند و در مراحل بعد، خورموج مناطق احتمالي رخداد زمين لرزه آتي معرفي مي شوند. اين نتايج نشان مي‌دهد اين رويكرد مي تواند ابزاري مفيد براي ارزيابي توزيع توان لرزه‌اي در مناطق فعال لرزه زمين‌ساختي باشد.