خدا در الهيات طبيعي معاصر (مقايسه خداباوري كلاسيك و خداباوري شخص وار)

يكي از محورهاي اصلي فلسفه دين، بحث از مفهوم خداست. تلقّي هاي متنوعي درباره خدا وجود دارد كه خداباوري توحيدي يكي از آنهاست. درون ديدگاه خداباورانه، دست‌كم دو تصوير كلان از خدا ارائه شده است: 1) خداباوري كلاسيك؛ 2) خداباوري شخص وار. خداباوري كلاسيك ديدگاه رسمي اديان ابراهيمي بوده، توسط متفكران برجستهاي مانند ابن‏سينا، آكوئيناس و مايمنيدز، طرح و از آن حمايت شده است. اما به ‏ويژه در دهه هاي اخير، تصوير ديگري از خدا در ميان خداباوران ارائه شده كه در اين نوشته از آن با عنوان خداباوري شخص وار ياد ميشود. كليت اين ديدگاه مورد حمايت شماري از برجسته ترين فيلسوفان خداباور معاصر از جمله پلنتينگا، سوئينبرن و كريگ است. نزاع اصلي ميان اين دو تصوير در تغييرپذير يا تغييرناپذيردانستن خداست كه پاي صفات ديگري مانند بساطت را پيش مي كشد. توجه به اين تمايز مي تواند زمينه تطبيق خداباوري مورد نظر حكماي مسلمان را با جريان اصلي خداباوري معاصر در مسئله مفهوم خدا فراهم نمايد. در اين مقاله دو تلقّي كلاسيك و شخص وار از خداباوري طرح شده و تمايزي كه در برخي مباحث فلسفه دين بر اين تفكيك بار مي شود، تشريح مي گردد.